21 november 2016
Door: Willie
Blijf op de hoogte en volg Willie en José
22 November 2016 | Namibië, Sesriem
De Sossusvlei is een gebied met hoge zandduinen, de hoogste van de wereld. Sommige zijn meer dan 300 meter hoog. Het zand van die duinen heeft allerlei tinten van grijs via geel en oranje tot rood. De rode tinten overheersen wel. Als je meteen na zonsopkomst in het Sossusvlei gebied bent en de zon schijnt er laag op dan hebben die duinen de mooiste kleuren. Midden in de Sossusvlei ligt een vlakke laagte waar de bodem is bedekt met een dikke zout kortst. Er staan een hoop dode bomen op die al eeuwen dood zijn maar door het droge klimaat nog steeds zijn behouden. Daar omheen zijn dan weer die zandduinen met de vooral rode tinten. Dit heet de Deathvlei.
Dus waren wij vanmorgen al iets ever vijf uur op. We zijn toen gaan ontbijten in de lodge en daarna op naar de Sosusvlei. De ingangspoort naar de vlei is hier bij de lodges maar daarna moet je nog ongeveer 60 km over een verharde weg rijden. Dan kom je op een parkeerterrein en daarna gaat het voor de laatste 4 km onverhard verder. Maar dat is een los zand piste en alleen geschikt voor 4w drive. Je kunt daar een shutle nemen die je naar de eindbestemming brengt maar wij besloten om te voet verder te gaan en met de shutle terug.
Wij hadden vandaag wel pech. Zitten we midden in de Namib woestijn en willen we van de duinen met een laaghangende opkomende zon genieten, is het zwaar bewolkt. Op de 60 km heenweg hebben we onderweg wel wat foto’s van de zandduinen met zonlicht kunnen maken toen de zon even door de wolken brak maar daarna is het de hele dag zwaarbewolkt geweest. Heel af en toe vielen er zelfs een paar druppels regen.
De zoutkorst in de Deathvlei die met zonlicht spierwit oplicht was nu maar wat grauwig en de felrode zandduinen er om heen waren nu niet zo fel rood. Helaas pindakaas, het is niet anders.
We hebben er toch maar wat rondgewandeld en het lukte ons ondanks het mindere weer om twee woestijn hagedissen te spotten. De eerste was een woestijn zandhagedis
uit het geslacht Meroles. Hij liep zomaar ergens op het zand op grote afstand van enig bosje of wat dan ook. De andere was een skink en die zat in een droog bosje.
Op de heen en terugweg hebben we nog wat orixen, struisvogels en de bijna onvermijdelijke springbokken gezien.
Toen we terug waren bij ons huisje hebben we een boterham gegeten. We zagen dat er veel wevervogels rond ons terras zaten die kruimels op kwamen pikken. Wij hadden nog wat oud brood in de auto en daarvan heb ik een paar sneeën in stukjes rondgestrooid. Er vloog meteen een hele bende van die vogeltjes op af. Ze waren helemaal niet bang en een paar pikten het brood zelfs uit mijn handen.
Na de lunch zijn we nog maar wat rond gaan wandelen. En de tweede helft van de middag hebben we lekker op ons terras wat zitten uitrusten. Rond een uur of half zes kwam er een orix voorbij gewandeld op hooguit 10 meter van ons terras. Die was ook helemaal niet bang van ons.
Voor het avondeten moesten we weer naar de hoofdlodge. Daar hebben we weer lekker buiten op het terras gezeten. Het voorgerecht en het toetje was weer een buffet en voor het hoofdgerecht stonden, net als gisteren, vier koks vlees en vis te bakken. Je kunt dan iets aanwijzen en dat bakken ze voor je. We hebben nu alle twee wat beter opgelet wat we namen en we hebben alle twee lekker gegeten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley