Zaterdag 23 september 2017

Gisterenavond na het eten hebben we gebuurt met onze buren. Dat is een Duits stel uit de omgeving van Bremen. Ute en Karsten. Hij is een boer maar de kinderen willen de boerderij niet overnemen. We hebben een gezellige avond met hun gehad.
Vanmorgen zijn we een beetje per ongeluk in een klooster terecht gekomen. We reden vanaf ons appartement naar het zuiden op zoek naar een weggetje dat op onze kaart weer naar het noorden naar Loutra Edipsou zou moeten draaien. En al na ongeveer 500 meter zagen een weggetje. Maar er stond een bordje dat verwees naar een kerk of een klooster. We waren van te voren eigenlijk van plan om het noorden van Evia te gaan verkennen maar we besloten om het weggetje in te draaien. Het was een smal asfalt weggetje. Maar het wegdek ging al snel over in geribbeld beton. Het weggetje liep steil zigzaggend omhoog en ik moest ons autootje regelmatig in de eerste versnelling zetten om omhoog te komen.
Na een aantal kilometers ging de betonweg over in een gravel pad. Maar dat was wel redelijk goed. Uiteindelijk zagen we in de verte tussen het groen een klooster liggen tegen de berghelling. Het bleek een nonnenklooster. We mochten de kapel bekijken en een van de nonnen sprak Engels en gaf wat uitleg. Voor een van de iconen zaten zilverkleurige plaatjes. Daarop stonden lichaamsdelen afgebeeld en op een plaatje een baby. De non vertelde dat de mensen hier kwamen bidden tot St. George en dat ze dan hoopten dat ze van hun kwaal werden verlost. Op die zilveren plaatjes werd het lichaamsdeel met de kwaal uitgebeeld.
Na het bezoek aan de kapel werden we uitgenodigd om in de kloostertuin te gaan zitten en kregen we (Griekse) koffie, die heel zoet was, met koekjes en zoetigheden.
Toen we daar zaten kwamen er een man en een vrouw en een oudere vrouw het klooster in. Die bleken Engels te spreken en daar hebben we een tijdje mee zitten praten. Dat waren een Griekse broer en zus en hun bejaarde moeder. Die broer en zus waren als tieners met hun ouders naar Amerika geëmigreerd. Maar ze waren hier in de buurt geboren en nu kwamen ze bijna ieder jaar hier terug op vakantie.
Na het klooster moesten we die steile weggetjes weer afdalen en terug beneden op de doorgaande weg bleek het al bijna twaalf uur te zijn. We zijn toen toch maar richting noord Evia gereden.
In Oreoi staat midden in de stad een groot marmeren standbeeld van een stier. Dat beeld is in 1965 bij werkzaamheden in de haven gevonden. Dat beeld is afkomstig uit een grafmonument uit de 4e eeuw voor Christus.
Daarna ging de route verder naar Istiea. Dat is een wat groter stadje met wat lokale winkeltjes. Het is duidelijk geen toeristenplaatsje. Daar zijn we een keer door de stad gelopen en in een kledingwinkeltje heb ik een leuke bloes gekocht.
En toen was het al weer lang tijd om wat te eten. Dus zijn we de stad uitgereden en hebben we op een klein weggetje in de schaduw van bomen onze boterhammen opgegeten.
We hadden op internet gelezen dat in de buurt van Istiea een kapel moest zijn met een miraculeuze icoon van de maagd Maria. Maar we wisten helemaal niet waar die kapel ergens was.
We zijn toen, na onze boterhammen, zo maar op de goede gok een van de zijweggetjes vanaf de doorgaande weg ingedraaid. En na een stukje door de groene natuur te hebben gereden kwamen we plotsklaps in een open gedeelte in het bos uit bij deze kapel. Er kwam meteen een soort koster op ons af die in een klein huisje achter de kapel woonde. En hij was zo vriendelijk om ons de kapel te laten zien. Binnen stond tegen de muur een groot soort kast met een soort gordijnen gedrapeerd aan de zijkanten. De voorkant was een grote zilveren afbeelding van Maria met het kindje Jezus.
Na de kapel zijn we met een boogje weer richting ons appartement gereden. Onderweg hebben we nog een stop in Rovies gemaakt voor een drankje.