Alice Springs
Door: Willie
Blijf op de hoogte en volg Willie en José
25 Oktober 2019 | Australië, Alice Springs
Alice Springs
22 oktober - Van Glen Hellen naar Alice Springs
Van de Glen Hellen Station naar Alice Springs is maar 130 km. Maar op die route liggen wel een stel bezienswaardigheden, waar we zijn gestopt:
Ochre Pits - Dat is een rotswand langs een droge rivier bedding. Die rotswand heeft alle kleuren van bijna wit tot heel donker rood. Hier hebben de Aboriginals eeuwen lang hun kleurstoffen gehaald om de rotstekeningen te maken die voor hen van groot religieus belang zijn.
Ellery Creek Big Hole - Dit is een permanent water gat dat tussen twee roestrode rotswanden ligt. Er waren wat mensen aan het zwemmen en er zwommen wat kleine fuutachtige watervogeltjes rond.
Stanley Chasem - Dit is een nauwe kloof in een rotsgebergte. Die was verder niet heel bijzonder maar bij het begin van het wandelpad was een tentje met een terras heerlijk onder de bomen in de schaduw. Toen we terug kwamen van de kloof hebben we daar geluncht. Een broodje gezond, nou ja, met gebakken spek en een gebakken ei.
Simsons Gap - Weer een permanent watergat tussen vuurrode rotswanden. De mooiste plek die we vandaag hebben gezien. En hier was bijna niemand. Er zouden ook kleine zwartvoet wallabies zitten maar die hebben we geen gezien. Volgens de parkrangers heb je s'-morgens vroeg of tegen zonsondergang de meeste kans om ze te zien. Misschien gaan we een van de komende dagen vroeg in de morgen nog wel een keer kijken. We hebben ook de foto’s van de kleine varaan van gisteren laten zien. Dat was volgens een parkranger een baby perentie. De perentie wordt in Nederland reuzenvaraan genoemd. Die kan 2 meter 40 lang worden. Maar ik heb mijn twijfels of het wel een perentie is.
Rond een uur of 3 kwamen we in Alice Springs in het holiday park waar we de komende 4 nachten slapen. We zijn daarna eerst naar de Holden dealer gegaan om te informeren wie voor de afspraak van morgen moet betalen. Daar wisten ze het niet en zodoende heb ik naar Europecar gebeld. Na 3 keer te zijn doorverbonden en iedere keer weer mijn verhaal te hebben verteld kreeg ik te horen dat ik alles zelf moest betalen en dat ik dat dan terug zou moeten vorderen als we de auto weer inleveren. Een andere optie was om naar het Europecar kantoor hier bij het vliegveld te gaan en hun de reparatie te laten regelen.
Dat gaan we dus alle twee niet doen. Zelf betalen en dan maar afwachten of we het geld terug krijgen is geen optie. En de hele dag op het vliegveld zitten wachten tot de reparatie aan de auto klaar is is ook geen optie. We hebben besloten om gewoon door te blijven rijden, ze bekijken het maar.
23 oktober - De Ross Highway
De Ross Highway loopt ongeveer 80 km van Alice Springs naar het oosten tot aan het Ross River Resort. Die hebben we vandaag genomen want daar zijn ook wat bezienswaardigheden. We zijn eerst doorgereden tot het resort. Eenmaal buiten Alice Springs zijn we op die 80 km twee auto’s tegen gekomen.
We hebben koffie gedronken in het resort. De eigenaar was een vriendelijke enthousiaste man die ons veel vertelde over het resort dat eigenlijk een veeboerderij is. Hij liet ons ook een uiltje zien dat voor het gebouw in een palmboom een uiltje zat te knappen. Volgens die man zat dat het daar overdag altijd.
Op de terugweg naar Alice Springs zijn we gestopt bij Trepina Gorge. Dat is een rivierbedding die een bergketen doorsnijdt. Door de droogte staan bijna alle rivieren hier droog. Maar zo’n zanderig bijna wit rivierbed geflankeerd door grote ghost gum bomen met hun bijna witte stammen en groen gebladerte en op de achtergrond de rode rotswanden is toch steeds weer een mooi gezicht.
De volgende stop was bij Corroboree Rock. Dat is een heel smalle zandsteen formatie die voor de plaatselijke Aboriginals van grote religieuze waarde is.
Daarna zijn e nog gestopt bij Emily Gap en Jesse Gap. Alle twee weer droge rivierbeddingen tussen hoge rotswanden. En in alle twee de kloven waren plaatsen met Aboriginal rotstekeningen.
Rond een uur of 3 waren we terug in Alice Springs. We zijn naar het centrum gegaan en hebben daar een keer rond gewandeld. Een keer door de stad lopen is weer eens wat anders. We zijn ook lekker op een terras gaan zitten met een drankje. José een lokaal biertje en ik een Bundaberg ginger beer.
Toen we daar zaten zagen we plotseling twee mensen lopen die we een paar dagen geleden bij de Kings Kreek station ook hadden gezien. Die zijn bij ons komen zitten en we hebben gezellig zitten kletsen. Zij vliegen morgen naar Perth om daar nog 3 weken met een camper rond te touren.
23 oktober - Alice Springs
Omdat we eergisteren geen rotswallabies hadden gezien in Simsons Gap zijn we daar vanmorgen vroeg opnieuw naar toe gegaan. We waren er al om half 7. De kloof lag nog helemaal in de schaduw van de pas opgekomen zon. We hebben heel lang naar de rotsen staan turen maar we zagen niets. Na ongeveer een uur kwam er een parkranger met twee mensen de kloof in gelopen. Op een gegeven moment stopte hij en wees naar boven. Wij er naar en kijken waarnaar hij wees. En ja hoor. Daarboven tussen de rotsen zat een wallabie. Toen we de eerste eenmaal gezien hadden zagen we er snel nog een paar meer. Dat zijn zwartvoet rotswallabies die alleen in deze streek voorkomen. Ze zijn een beetje klein, maar een halve meter hoog.
Rond half 9 waren we terug bij onze cabin voor het ontbijt. Daarna zijn we naar het Alice Springs Reptile Centre gegaan. Daar hebben ze de grootste collectie reptielen van het Australische binnenland. Daar hebben we ook de foto’s van het varaantje van eergisteren laten zien. En daar werd mijn twijfel door een specialist bevestigd. Het is geen jonge perentie maar een volwassen zwartkop varaan. Ik heb nog er ook nog een grote python slang om mijn nek gehad. Dat was mijn nieuwe vriendin Ssssissssie.
Na de lunch zijn we naar het Royal Flying Doctors museum gegaan. Daar kregen we uitleg over het ontstaan en functioneren van deze organisatie. We hebben ook een presentatie gehad via een vertual reality bril. En dat was best gaaf. Je zat onder andere tijdens een vlucht langs de piloot in de cockpit en en je kon zo mee kijken. Je kon gewoon rondkijken in de cockpit en naar buiten. Net of je echt langs de piloot zat. Je kon ook achter in het toestel kijken waar een patiënt werd verpleegd door een dokter.
Hierna hebben we nog een rondje door de stad gewandeld en een drankje gedaan op een terras.
24 oktober - Alice Springs
Aan de rand van de stad ligt het Alice Springs Dessert Park. Dat is een soort dierentuin maar wel heel anders als bij ons. In het park zijn verschillende woestijnlandschappen aangelegd en daarin verspreid liggen ver van elkaar een aantal heel grote inloop volières, een nachtdieren verblijf en nog wat heel grote verblijven voor emoes, kangoeroes en dingo's. Toen we er aankwamen begon daarna meteen een vogelshow waar verschillende Australische roofvogels werden gepresenteerd maar ook een reiger en een magpie. Dat is een soort raafachtige zwart witte vogel die je overal in Australië tegen komt.
In een van de grote inloop vogel verblijven zat een grote stekelstaartskink die daar niet thuis hoorde. Ik heb dat beest gevangen en buiten de volière weer los gelaten.
We hebben er ook geluncht met een groot bord pittige tomatensoep met knoflookbrood.
Rond half drie hadden we het wel gezien. We zijn toen naar de stad gegaan. Eerst maar weer een terrasje pikken en daarna boodschappen bij de Woolworths en de bottelshop.
Het was weer een hete zonnige dag maar in de loop van de middag trok het dicht en kwamen er grote donkere donderwolken overdrijven. Het heeft ook flink gedonderd maar tot op heden (rond half acht in de avond) is er geen drup regen gevallen.
22 oktober - Van Glen Hellen naar Alice Springs
Van de Glen Hellen Station naar Alice Springs is maar 130 km. Maar op die route liggen wel een stel bezienswaardigheden, waar we zijn gestopt:
Ochre Pits - Dat is een rotswand langs een droge rivier bedding. Die rotswand heeft alle kleuren van bijna wit tot heel donker rood. Hier hebben de Aboriginals eeuwen lang hun kleurstoffen gehaald om de rotstekeningen te maken die voor hen van groot religieus belang zijn.
Ellery Creek Big Hole - Dit is een permanent water gat dat tussen twee roestrode rotswanden ligt. Er waren wat mensen aan het zwemmen en er zwommen wat kleine fuutachtige watervogeltjes rond.
Stanley Chasem - Dit is een nauwe kloof in een rotsgebergte. Die was verder niet heel bijzonder maar bij het begin van het wandelpad was een tentje met een terras heerlijk onder de bomen in de schaduw. Toen we terug kwamen van de kloof hebben we daar geluncht. Een broodje gezond, nou ja, met gebakken spek en een gebakken ei.
Simsons Gap - Weer een permanent watergat tussen vuurrode rotswanden. De mooiste plek die we vandaag hebben gezien. En hier was bijna niemand. Er zouden ook kleine zwartvoet wallabies zitten maar die hebben we geen gezien. Volgens de parkrangers heb je s'-morgens vroeg of tegen zonsondergang de meeste kans om ze te zien. Misschien gaan we een van de komende dagen vroeg in de morgen nog wel een keer kijken. We hebben ook de foto’s van de kleine varaan van gisteren laten zien. Dat was volgens een parkranger een baby perentie. De perentie wordt in Nederland reuzenvaraan genoemd. Die kan 2 meter 40 lang worden. Maar ik heb mijn twijfels of het wel een perentie is.
Rond een uur of 3 kwamen we in Alice Springs in het holiday park waar we de komende 4 nachten slapen. We zijn daarna eerst naar de Holden dealer gegaan om te informeren wie voor de afspraak van morgen moet betalen. Daar wisten ze het niet en zodoende heb ik naar Europecar gebeld. Na 3 keer te zijn doorverbonden en iedere keer weer mijn verhaal te hebben verteld kreeg ik te horen dat ik alles zelf moest betalen en dat ik dat dan terug zou moeten vorderen als we de auto weer inleveren. Een andere optie was om naar het Europecar kantoor hier bij het vliegveld te gaan en hun de reparatie te laten regelen.
Dat gaan we dus alle twee niet doen. Zelf betalen en dan maar afwachten of we het geld terug krijgen is geen optie. En de hele dag op het vliegveld zitten wachten tot de reparatie aan de auto klaar is is ook geen optie. We hebben besloten om gewoon door te blijven rijden, ze bekijken het maar.
23 oktober - De Ross Highway
De Ross Highway loopt ongeveer 80 km van Alice Springs naar het oosten tot aan het Ross River Resort. Die hebben we vandaag genomen want daar zijn ook wat bezienswaardigheden. We zijn eerst doorgereden tot het resort. Eenmaal buiten Alice Springs zijn we op die 80 km twee auto’s tegen gekomen.
We hebben koffie gedronken in het resort. De eigenaar was een vriendelijke enthousiaste man die ons veel vertelde over het resort dat eigenlijk een veeboerderij is. Hij liet ons ook een uiltje zien dat voor het gebouw in een palmboom een uiltje zat te knappen. Volgens die man zat dat het daar overdag altijd.
Op de terugweg naar Alice Springs zijn we gestopt bij Trepina Gorge. Dat is een rivierbedding die een bergketen doorsnijdt. Door de droogte staan bijna alle rivieren hier droog. Maar zo’n zanderig bijna wit rivierbed geflankeerd door grote ghost gum bomen met hun bijna witte stammen en groen gebladerte en op de achtergrond de rode rotswanden is toch steeds weer een mooi gezicht.
De volgende stop was bij Corroboree Rock. Dat is een heel smalle zandsteen formatie die voor de plaatselijke Aboriginals van grote religieuze waarde is.
Daarna zijn e nog gestopt bij Emily Gap en Jesse Gap. Alle twee weer droge rivierbeddingen tussen hoge rotswanden. En in alle twee de kloven waren plaatsen met Aboriginal rotstekeningen.
Rond een uur of 3 waren we terug in Alice Springs. We zijn naar het centrum gegaan en hebben daar een keer rond gewandeld. Een keer door de stad lopen is weer eens wat anders. We zijn ook lekker op een terras gaan zitten met een drankje. José een lokaal biertje en ik een Bundaberg ginger beer.
Toen we daar zaten zagen we plotseling twee mensen lopen die we een paar dagen geleden bij de Kings Kreek station ook hadden gezien. Die zijn bij ons komen zitten en we hebben gezellig zitten kletsen. Zij vliegen morgen naar Perth om daar nog 3 weken met een camper rond te touren.
23 oktober - Alice Springs
Omdat we eergisteren geen rotswallabies hadden gezien in Simsons Gap zijn we daar vanmorgen vroeg opnieuw naar toe gegaan. We waren er al om half 7. De kloof lag nog helemaal in de schaduw van de pas opgekomen zon. We hebben heel lang naar de rotsen staan turen maar we zagen niets. Na ongeveer een uur kwam er een parkranger met twee mensen de kloof in gelopen. Op een gegeven moment stopte hij en wees naar boven. Wij er naar en kijken waarnaar hij wees. En ja hoor. Daarboven tussen de rotsen zat een wallabie. Toen we de eerste eenmaal gezien hadden zagen we er snel nog een paar meer. Dat zijn zwartvoet rotswallabies die alleen in deze streek voorkomen. Ze zijn een beetje klein, maar een halve meter hoog.
Rond half 9 waren we terug bij onze cabin voor het ontbijt. Daarna zijn we naar het Alice Springs Reptile Centre gegaan. Daar hebben ze de grootste collectie reptielen van het Australische binnenland. Daar hebben we ook de foto’s van het varaantje van eergisteren laten zien. En daar werd mijn twijfel door een specialist bevestigd. Het is geen jonge perentie maar een volwassen zwartkop varaan. Ik heb nog er ook nog een grote python slang om mijn nek gehad. Dat was mijn nieuwe vriendin Ssssissssie.
Na de lunch zijn we naar het Royal Flying Doctors museum gegaan. Daar kregen we uitleg over het ontstaan en functioneren van deze organisatie. We hebben ook een presentatie gehad via een vertual reality bril. En dat was best gaaf. Je zat onder andere tijdens een vlucht langs de piloot in de cockpit en en je kon zo mee kijken. Je kon gewoon rondkijken in de cockpit en naar buiten. Net of je echt langs de piloot zat. Je kon ook achter in het toestel kijken waar een patiënt werd verpleegd door een dokter.
Hierna hebben we nog een rondje door de stad gewandeld en een drankje gedaan op een terras.
24 oktober - Alice Springs
Aan de rand van de stad ligt het Alice Springs Dessert Park. Dat is een soort dierentuin maar wel heel anders als bij ons. In het park zijn verschillende woestijnlandschappen aangelegd en daarin verspreid liggen ver van elkaar een aantal heel grote inloop volières, een nachtdieren verblijf en nog wat heel grote verblijven voor emoes, kangoeroes en dingo's. Toen we er aankwamen begon daarna meteen een vogelshow waar verschillende Australische roofvogels werden gepresenteerd maar ook een reiger en een magpie. Dat is een soort raafachtige zwart witte vogel die je overal in Australië tegen komt.
In een van de grote inloop vogel verblijven zat een grote stekelstaartskink die daar niet thuis hoorde. Ik heb dat beest gevangen en buiten de volière weer los gelaten.
We hebben er ook geluncht met een groot bord pittige tomatensoep met knoflookbrood.
Rond half drie hadden we het wel gezien. We zijn toen naar de stad gegaan. Eerst maar weer een terrasje pikken en daarna boodschappen bij de Woolworths en de bottelshop.
Het was weer een hete zonnige dag maar in de loop van de middag trok het dicht en kwamen er grote donkere donderwolken overdrijven. Het heeft ook flink gedonderd maar tot op heden (rond half acht in de avond) is er geen drup regen gevallen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
