Zondag 5 juni 2022

We hebben vanmorgen afscheid genomen van Kefalonia. We zijn om 06:30 uur opgestaan en de ferry vertrok om 07:45 uur. Het was een heel relaxte overtocht die ruim anderhalf uur duurde. Daarna moesten we nog een stuk op Zakinthos rijden naar Martina Houses. We werden hier opgewacht door een oudere man die helemaal geen Engels sprak. Maar hij belde op en even later kwam Nikos. Hij sprak Engels en ontving ons hartelijk.

We hebben hier een zo goed als nieuw huis met twee verdiepingen. Boven moeten we slapen. Het is modern ingericht en aan de voorkant is een groot terras vanwaar we uitkijken op groene heuvels en een beetje naar rechts zien we een deel van het dorp Anafonitira.

Nadat we ons hadden geïnstalleerd zijn we naar het dorp gelopen en hebben in het restaurant, dat ook van Nikos is, wat gedronken. In het dorp zagen we een stel putters zitten en daarvan heb ik een paar foto’s gemaakt.

Vanmiddag hebben we thuis op het terras van ons nieuwe huis geluncht.

Daarna zijn we met de auto op verkenning gegaan. We zitten hier een paar kilometer van shipwrekbeach. Dat is een van de meest bekende punten van Zakynthos. Dat is een baai met een strandje met daaromheen steile rotswanden. En op dat strandje ligt een scheepswrak. Hoog op de rotsen is een uitkijkpunt waar een soort steiger een stuk over de rosten steekt als je helemaal aan het einde van die stellage staat zie je net het scheepswrak beneden op het strand liggen. Maar daar is het enorm druk en er zijn verschillende tentjes waar je drankjes en prullaria kunt kopen. Om op dat uitkijkpunt te komen moet je in de rij gaan staan.

Je kunt ook vanuit verschillende haventjes met een boot naar dat strand. Met als gevolg dat er ook een hoop bootjes voor dat strand op zee dobberen. Het water is er wel weer hemelsblauw en het uitzicht is best wel mooi.

Vanavond hebben we in het restaurant van Nikos gegeten. Dat is een grote zaak waar ’s-middags busladingen met toeristen gedropt kunnen worden voor een lunch. Wij zijn er te voet naar toe gelopen. Er waren maar een paar tafeltjes bezet. José had een girosschotel en ik had lamskebabschotel.

Nu is het bijna donker en zitten we op ons nieuwe terras. In de verte blaft mee en dan een hond en soms horen we ginds over de hoofdweg een auto rijden. Verder is het stil.

Ik ben bang dat de wifi hier even slecht is als in ons huis op Kefalonia en dat er weer geen foto’s meegestuurd kunnen worden.