Woensdag 6 oktober 2021

Ook vandaag scheen de zon weer uitbundig en was het lekker warm weer.
We zijn naar het uiterste zuidwest puntje van Portugal en van heel Europa gegaan. Dat uiterste punt heet Cabo de São Vicente. De kliffen hebben er een hoogte tot zo’n 75 meter en daar boven op staat een vuurtoren. Vroeger dacht men dat dit het einde van de wereld was.
Kort voor dit punt ligt het dorpje Villa de Bispo. Daar hebben we eerst cappuccino gedronken.
Daarna reden we verder de kaap op. De vuurtoren op de hoge kliffen is gebouwd op de restanten van een oude tempel en de restanten van een klooster uit de 16e eeuw. Je hebt er prachtig uitzicht op de rotskust naar het noorden en aan de andere kant van de klif richting het oosten
Een paar kilometer van de kaap ligt een klein fort, het Fortaleza de Beliche. De restanten stammen ook uit de 16e eeuw. Wij hebben er even gekeken maar er stonden alleen een paar muren.
Weer een paar kilometer verder, net buiten Sagres, steekt ook een kaap de zee in, Ponta de Sagres. Daar ligt op kliffen van 50 meter hoogte een belangrijk erfgoed uit de 16e eeuw, het Fortaleza de Sagres. Dit is het fort van Hendrik de Zeevaarder, waar vandaan hij zijn ontdekkingstochten startte.
Dit fort hebben we ook bekeken. De hoge muren zijn over de volle breedte van de kaap gebouwd. Toen we het fort binnen gingen konden we een flinke wandeling over die kaap maken. Er liep een pad rond. We hebben er ook onze boterhammen op zitten eten.
Op een plaats stond een vreemd bouwwerk. Binnen bleek dat er een paar gaten in de grond waren en dat er een verbinding met de zee was, onder de grond door. Iedere keer als er een golf in die ondergrondse tunnel sloeg dan kwam er een enorme luchtstrook door die gaten omhoog en het maakte een oorverdovend bulderend geluid.
Na dit fort zijn we door Sagres gereden maar daar was verder niets bijzonders te zien.
Net buiten Sagres zagen we een bord dat verwees naar Megalithische monumenten. De kaap was in het Neolithicum kennelijk al heilige grond, wat blijkt uit staande menhirs in de buurt. Toen wij de borden volgden vonden we inderdaad een menhir. Dat is een uitgehouwen steen zoals bekend uit Astrix en Oblix. Deze menhir moet ergens in de 4e eeuw voor christus zijn uitgehouwen en daar neer gezet.
Op de terugweg hebben we nog een stop gemaakt in Alcantarilha. De kerk van Alcantarilha heeft een kleine kapel aan de zijkant waarvan de muren zijn vervaardigd uit honderden menselijke schedels en dijbenen. De kerk was ook open maar die kapel niet. Dus zijn we maar weer verder gereden.