Langs de Murray rivier

Langs de Murray rivier

6 oktober Maoma

Afgelopen nacht is hier de klok een uur vooruit gezet. De zomertijd is in Australië ingegaan.
Het weer was vandaag precies andersom als de laatste paar dagen. Nu begon de dag grijs en zwaar bewolkt. We hebben onderweg zelfs een paar spatjes regen gehad. Maar tussen 11 en 12 uur trok het beetje bij beetje open en na de middag was de lucht bijna strak blauw. Met het verdwijnen van de wolken is het ook een stuk harder gaan waaien.
We hadden weer een verplaatsing van Lake Hume naar Maoma. De rit was ongeveer 240 km. Onderweg hebben we een koffiestop gemaakt in Yarrawonga. Het enige wat grotere plaatsje op de route. Het was op deze zondag morgen al best druk in het centrum. Ook in het café waar wij op het terras gingen zitten. Daar zaten veel mensen te ontbijten.
De Murray rivier is over een flink stuk van haar verloop de grensrivier tussen New South Wales en Victoria. Tijdens het rijden steek je de rivier een paar keer over en dan wissel je dus steeds van staat.
Omdat we al op tijd in Maoma waren hebben we geluncht op het terras van onze cabin. Daarna zijn we wat rond gaan kijken. We hebben nog wat boodschappen gedaan bij de Woolworths want José heeft zin in gebraden kippenbillen. Daarna kwamen we uiteindelijk uit in Echuca. Dat ligt tegenover Maoma aan de andere kant van de rivier, dus weer in Victoria. Daar hebben ze een historische rivierhaven met radarboten en oude gebouwen. Daar zitten nu allemaal winkeltjes en horeca in voor toeristen.
Nadat we dat bekeken hadden hebben we nog een wandeling gemaakt langs de rivier in een river redgum forrest. Dat is een bos met rivier eucaliptus bomen.

7 oktober van Maoma naar Mildura

De rit van Maoma naar Mildura is ongeveer 380 km en ging grotendeels over de Murray Valley Highway. Alleen het laatste stuk draaiden we de Sturt Highway op. Die is vernoemd naar Charles Sturt. Een van de ontdekkingsreizigers die in de 19e eeuw verschillende expedities heeft ondernomen naar het toen nog onbekende binnenland van Australië.
De rit begon met een omleiding. De route ging in Maoma over een brug over de Murray maar die was afgesloten. En er stond geen omleiding aangegeven. Dus zijn we op de gok een andere kant op gereden. Gelukkig pikte onze navi toen snel een andere route op en daar stond toen ook aangegeven dat het een omleidingsroute was.
Langs de route van vandaag liggen een stel grote meren. Bij een ervan was een reservaat voor ibissen. Daar zijn we gestopt. Er stond aangegeven daar het grootste broedgebied van ibissen was op het zuidelijk halfrond. Er zaten ook een hoop van deze vogels. En ook heel veel pelikanen.
We hebben in Swan Hill een heel grote mug (beker) cappuccino gedronken. We hebben in het koffietentje binnen gezeten want het weer vandaag was niet al te best. Het is de hele dag zwaar bewolkt geweest. Maar af en toe prikte de zon er heel kort even doorheen. De temperatuur heeft de hele dag geschommeld tussen de 19 en de 20 graden.
Langs de weg waren veel sinaasappel boomgaarden. En er stonden ook steeds weer kraampjes langs de weg waar sinaasappel werden verkocht. Wij hebben bij een van die kraampjes ook en zak gekocht.
Toen we de Sturt Highway opdraaiden stond er meteen een groot bord langs de weg dat je geen fruit mocht meenemen na dat punt. Dat was in verband met het voorkomen van de verspreiding van een soort fruitvliegje. Er stond bij dat er een boete van 600 dollar op stond. Bij dat bord was een parkeerhaven met afvalbakken. Daar hebben wij het fruit en tomaatjes die we bij ons hadden maar in gegooid. Die bakken zaten helemaal vol. En achter ons stopten nog meer auto’s om hun fruit weg te gooien. Wat een zonde. Maar ja, dit is een ander land met andere regels.
Voor de boterhammen zijn we op een parkeerplaats langs de weg gestopt.
We hebben bijna de hele rit door New South Wales gereden maar Mildura ligt weer aan de andere kant van de rivier, dus in Victoria. We zitten hierin het Big4 Mildura Getaway Holiday Park.

8 oktober Mildura - Mungo NP

De dag begon vandaag zwaar bewolkt met maar hier en daar een stukje blauw. De thermometer in de auto gaf 14 graden aan. En het waaide weer heel erg hard.
We zijn naar de Walls of China in het Mungo NP gegaan. Dat ligt ruim 100 km ten noorden van Mildura met de laatste 85 km off road. Die off road weg was erg breed en over het grootste deel behoorlijk goed berijdbaar. We konden er gemiddeld 70 -80 km per uur rijden. Door de harde wind kwamen we af en toe in een soort stofstorm terecht. Het landschap is hier erg droog en zanderig.
Een kilometer of 15 voor de Walls is de Mungo Lodge. Daar kun je slapen en kamperen. En natuurlijk koffie drinken. In tegenstelling tot het stoffige outback gebied buiten was het er binnen best luxe. We hebben er natuurlijk een mug cappuccino gedronken. We zagen hier ook een nieuwe soort kaketoe met een rosé achtige buik.
Daarna kwamen we bij het bezoekerscentrum van de Walls. Daar hebben we even rondgekeken. Van daar uit loopt er een 10 km lange weg naar de Walls. Toen we daar over reden zagen we twee keer een grote denneappel skink zitten.
De Walls of China is een 30 km lange boog van zandduinen en zandsteen pinnecles. Dat was vroeger de oever van een groot meer dat miljoenen jaren geleden is verdwenen.
We hebben onze boterhammen op een bankje bij het bezoeker centrum opgegeten. Daarna hebben we daar nog een wandeling gemaakt.
Voor de terugweg hebben we een andere route genomen. Daar hoefden we maar ongeveer 50 km off road te rijden. Maar de harde weg waar we daarna op uitkwamen was wel een stuk langer als de totale heenweg.
Kort voor Mildura kwamen we weer in de bewoonde wereld. Er waren veel wijnvelden en sinaasappel plantages. We hebben weer een grote zak sinaasappelen gekocht voor 4 dollar, nog geen 2,50 euro.

9 oktober van Mildura naar Blanchetown

Vandaag zijn we South Australia ingereden en we moesten de klok weer een half uur terug zetten.
Het was vandaag een heel zonnige dag met blauwe lucht. De temperatuur bleef steken op 19 graden maar omdat het vandaag bijna niet waaide en door de felle zonneschijn was het toch heel aangenaam buiten.
Kort nadat we vertrokken waren zijn we bij een meer langs de weg gestopt. Daar zaten heel veel vogels.
Meteen na de grens van South Australia stonden er weer borden dat je geen fruit mee mocht nemen voorbij dat punt. Wij dachten dat het wel mee zou vallen en dat we toch niet gecontroleerd zouden worden. We hadden gisteren pas een nieuwe zak sinaasappelen en een bakje met tomaatjes gekocht.
Maar een paar kilometer verder was een groot controle station dat leek op een grenspost zoals je die vroeger had in Europa. Iedereen moest stoppen en werd gecontroleerd. Wij dus ook. De beambte was ook hier weer heel vriendelijk maar we moesten ons pas gekocht fruit en de tomaatjes weer inleveren. Hij vertelde dat er in South Australia geen schadelijke fruitvliegjes voor komen en dat ze dat graag zo willen houden. Op fruit en bepaalde groenten zoals tomaatjes zouden eitjes van fruitvliegen kunnen zitten die zo mee over de grens zouden kunnen komen. Ik heb het al eerder gezegd, een ander land met andere wetten en gewoonten.
We zijn voor een beker cappuccino gestopt in Paringa.
Daarna was het nog ongeveer 100 km tot Blanchetown waar we nu in een Big4 park recht aan de Murray rivier zitten. Hier hebben we vandaag lekker aan de oever van de rivier zitten lunchen.
Na de lunch zijn we naar het Brookfield Conservation Park gegaan. Dat is een wildreservaat vooral voor een plaatselijke soort wombat. Er liep een off road pad door het park dat we hebben gevolgd. We hebben er een aantal rode reuzen kangoeroes gezien. Een stuk of zes denneappel skinken die steeds op de weg zaten. José heeft een emoe gezien. En we hebben twee wombats gezien waarvan we er een op de foto konden krijgen.
Morgen nemen we daar afscheid van de Murray. Dan trekken we naar het noorden.