Curtin Springs Station -Uluru Kata Tjuta NP
Door: Willie
Blijf op de hoogte en volg Willie en José
18 Oktober 2019 | Australië, Alice Springs
Curtin Springs Station -Uluru Kata Tjuta NP
17 oktober van Coober Pedy naar Curtin Springs Station
We zijn vanmorgen weer om 6 uur opgestaan want vandaag hadden we de langste rit van de hele vakantie voor de boeg, 650 km. We waren al voor 7 uur op weg. Voordat we Coober Pedy uitreden zagen we bij de checkpoint van de Solar Challenge al een stuk of drie zonneauto’s staan. Daar zijn we eerst nog even gaan kijken.
Daarna draaiden we de Stuart Higway op naar het noorden. De eerste 50 km reden we nog door het opaal delvers landschap. Allemaal zandhopen in het landschap voor zo ver als je kijken kunt. Dat is het zand dat omhoog komt als ze gaten in de grond graven op zoek naar opaal.
Tijdens het rijden over de Stuart Highway zijn we verschillende deelnemers aan de solar challenge tegen gekomen. In de vroege ochtend nog langs de weg omdat de zonneauto’s nog niet genoeg energie van de zon konden tanken om te rijden. Later in de ochtend zijn we ook een stel rijdende zonneauto’s tegen gekomen. Steeds met een gewone auto ervoor en er achter voor de veiligheid. Want die lage zonnekarretjes zie je moeilijk aankomen.
We hebben onze eerste stop gemaakt bij het Marla Roadhouse. Dat was na 220 km. Daar hebben we maar weer getankt en cappuccino gedronken. We proberen onze tank hier in de outback maar zo vol mogelijk te houden want je weet maar nooit of het volgende tankstation dat op de kaart staat wel open is.
Onze volgende stop was bij de grens van South Australia naar de Northern Territory. Daar hebben we even een foto gemaakt bij het grensbord. Hier moesten we ook de tijd weer een uur terug zetten want in de Northern Territory is het een uur vroeger.
Na de grens was het nog zo’n 90 km tot aan de afslag naar Uluru of Ayers Rock. Daar op de kruising is het Erlunda Roadhouse. Daar hebben we weer opnieuw getankt en wat souvenirs gekocht. Daarna zijn we de Lasseter Highway opgedraaid. De volgende stop was bij het Ebenezer Roadhouse. Dat staat ook op de kaart als tankstation maar dat bleek gesloten. Zo zie je maar. Maar er waren wel banken en tafels in de schaduw dus hebben we er onze boterhammen opgegeten.
Hierna was het nog ongeveer 100 km tot de Curtin Springs Staion. Daar slapen we de komende 2 nachten in een cabin. We zitten hier ongeveer 85 km van de ingang naar het Uluru - KataTjuta NP. Dat is de originele Aboriginal naam van Ayers Rock en het Olga gebergte.
Kort voor Curtin Springs kwamen we langs Mount Connor. Dat is een kale afgeplatte rotsberg die 344 meter boven het platte landschap uitsteekt. Mount Conner heeft een omtrek van 32 km en is daarmee groter dan Uluru maar die laatste is bijna 200 meter hoger.
18 oktober - Uluru Katatjuta NP
Vandaag was het dan zo ver. We zijn naar Uluru gegaan. Een van die legendarische plaatsen op aarde. Uluru heeft lang Ayers Rock geheten maar hij heeft zijn originele Aboriginal naam terug gekregen.
Het was een ritje van 100 km. Ruim voor aankomst zagen we aan de horizon de rots al boven het landschap uitsteken.
Na aankomst hebben we eerst cappuccino gedronken in het info centrum. Daarna hebben we de base walk gedaan. Die loopt helemaal rond de rots en is ongeveer 10 km lang. Zo hebben we de rots van alle kanten goed kunnen bekijken. Het was vanmorgen gelukkig nog niet zo heel heet. Vanmiddag is het kwik gestegen naar 37 graden.
Tijdens de wandeling kom je een paar keer langs plaatsen waar oeroude Aboriginal rotstekeningen in holen aan de voet van de rots zijn te bewonderen.
Tijdens de wandeling hebben we niet veel dieren leven gezien. Maar wel een groepje zebravinkjes. Heel raar om die vogeltjes, die je zo goed kent uit Nederland, hier in deze hete en droge omgeving in het wild te zien.
Tegen 1 uur waren we terug bij de parkeerplaats. Daarna hebben we onze boterhammen opgegeten op een bank bij het info centrum. Daar zaten niet zo veel vliegen. Want die zaten er vandaag weer heel veel. Hulde aan diegene die de vliegennetjes heeft bedacht.
Vanmiddag zijn we naar het Olga gebergte gereden. Dat is nog ongeveer 45 km voorbij Uluru. En dat heeft ook zijn originele Aboriginal naam terug gekregen. Het Kata Tjuta gebergte. Het bestaat uit een rij hoge afgeronde en min of meer los van elkaar liggende rotsen. Hier hebben we nog een korte wandeling gemaakt maar na de 10 km vanmorgen hielden we het in de zinderende hitte snel voor gezien. We hebben er wel weer een Nederlands stel getroffen. Die waren ook een week of 9 aan het rond toeren.
Vanavond gaan we weer lekker uit eten in het restaurant van de station.
17 oktober van Coober Pedy naar Curtin Springs Station
We zijn vanmorgen weer om 6 uur opgestaan want vandaag hadden we de langste rit van de hele vakantie voor de boeg, 650 km. We waren al voor 7 uur op weg. Voordat we Coober Pedy uitreden zagen we bij de checkpoint van de Solar Challenge al een stuk of drie zonneauto’s staan. Daar zijn we eerst nog even gaan kijken.
Daarna draaiden we de Stuart Higway op naar het noorden. De eerste 50 km reden we nog door het opaal delvers landschap. Allemaal zandhopen in het landschap voor zo ver als je kijken kunt. Dat is het zand dat omhoog komt als ze gaten in de grond graven op zoek naar opaal.
Tijdens het rijden over de Stuart Highway zijn we verschillende deelnemers aan de solar challenge tegen gekomen. In de vroege ochtend nog langs de weg omdat de zonneauto’s nog niet genoeg energie van de zon konden tanken om te rijden. Later in de ochtend zijn we ook een stel rijdende zonneauto’s tegen gekomen. Steeds met een gewone auto ervoor en er achter voor de veiligheid. Want die lage zonnekarretjes zie je moeilijk aankomen.
We hebben onze eerste stop gemaakt bij het Marla Roadhouse. Dat was na 220 km. Daar hebben we maar weer getankt en cappuccino gedronken. We proberen onze tank hier in de outback maar zo vol mogelijk te houden want je weet maar nooit of het volgende tankstation dat op de kaart staat wel open is.
Onze volgende stop was bij de grens van South Australia naar de Northern Territory. Daar hebben we even een foto gemaakt bij het grensbord. Hier moesten we ook de tijd weer een uur terug zetten want in de Northern Territory is het een uur vroeger.
Na de grens was het nog zo’n 90 km tot aan de afslag naar Uluru of Ayers Rock. Daar op de kruising is het Erlunda Roadhouse. Daar hebben we weer opnieuw getankt en wat souvenirs gekocht. Daarna zijn we de Lasseter Highway opgedraaid. De volgende stop was bij het Ebenezer Roadhouse. Dat staat ook op de kaart als tankstation maar dat bleek gesloten. Zo zie je maar. Maar er waren wel banken en tafels in de schaduw dus hebben we er onze boterhammen opgegeten.
Hierna was het nog ongeveer 100 km tot de Curtin Springs Staion. Daar slapen we de komende 2 nachten in een cabin. We zitten hier ongeveer 85 km van de ingang naar het Uluru - KataTjuta NP. Dat is de originele Aboriginal naam van Ayers Rock en het Olga gebergte.
Kort voor Curtin Springs kwamen we langs Mount Connor. Dat is een kale afgeplatte rotsberg die 344 meter boven het platte landschap uitsteekt. Mount Conner heeft een omtrek van 32 km en is daarmee groter dan Uluru maar die laatste is bijna 200 meter hoger.
18 oktober - Uluru Katatjuta NP
Vandaag was het dan zo ver. We zijn naar Uluru gegaan. Een van die legendarische plaatsen op aarde. Uluru heeft lang Ayers Rock geheten maar hij heeft zijn originele Aboriginal naam terug gekregen.
Het was een ritje van 100 km. Ruim voor aankomst zagen we aan de horizon de rots al boven het landschap uitsteken.
Na aankomst hebben we eerst cappuccino gedronken in het info centrum. Daarna hebben we de base walk gedaan. Die loopt helemaal rond de rots en is ongeveer 10 km lang. Zo hebben we de rots van alle kanten goed kunnen bekijken. Het was vanmorgen gelukkig nog niet zo heel heet. Vanmiddag is het kwik gestegen naar 37 graden.
Tijdens de wandeling kom je een paar keer langs plaatsen waar oeroude Aboriginal rotstekeningen in holen aan de voet van de rots zijn te bewonderen.
Tijdens de wandeling hebben we niet veel dieren leven gezien. Maar wel een groepje zebravinkjes. Heel raar om die vogeltjes, die je zo goed kent uit Nederland, hier in deze hete en droge omgeving in het wild te zien.
Tegen 1 uur waren we terug bij de parkeerplaats. Daarna hebben we onze boterhammen opgegeten op een bank bij het info centrum. Daar zaten niet zo veel vliegen. Want die zaten er vandaag weer heel veel. Hulde aan diegene die de vliegennetjes heeft bedacht.
Vanmiddag zijn we naar het Olga gebergte gereden. Dat is nog ongeveer 45 km voorbij Uluru. En dat heeft ook zijn originele Aboriginal naam terug gekregen. Het Kata Tjuta gebergte. Het bestaat uit een rij hoge afgeronde en min of meer los van elkaar liggende rotsen. Hier hebben we nog een korte wandeling gemaakt maar na de 10 km vanmorgen hielden we het in de zinderende hitte snel voor gezien. We hebben er wel weer een Nederlands stel getroffen. Die waren ook een week of 9 aan het rond toeren.
Vanavond gaan we weer lekker uit eten in het restaurant van de station.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
