Port Augusta en Coober Pedy
Door: Willie
Blijf op de hoogte en volg Willie en José
16 Oktober 2019 | Australië, Hawker
Port Augusta en Coober Pedy
14 oktober - van Willow Springs Station naar Port Augusta
Vandaag hadden we maar een ritje van zo’n 200 km. Daarom hebben we het rustig aan gedaan. Lekker uitslapen en na het ontbijt zijn we naar het scheren van de schapen gaan kijken. De schapenscheerders reizen in deze tijd van het jaar als nomaden door het land. Van de ene station naar de andere. En wat moeten die lui hard werken. Het lijkt wel een wedstrijd om ieder schaap weer sneller te scheren als het vorige.
Tijdens de rit hebben we in Hawker een stop gemaakt voor een mug cappuccino. Het is vandaag weer heel zonnig maar veel koeler als gisteren. We zaten buiten in de schaduw en we hebben onze jasjes aan gedaan.
Bij aankomst in het holidaypark in Post Augusta hebben we bij de receptie naar Europecar gebeld om het rammelen in het dashbord te melden. Er werd door hen toen een monteur gestuurd. Die heeft een stuk met de auto gereden. Hij dacht dat het niets serieus was maar hij raadde ons aan om de auto in Alice Springs door de plaatselijke Holden Dealer te laten nakijken. Dan kunnen ze meteen de olie vervangen. Hij zou dat aan Europcar doorgeven. Ik heb toen zelf ook maar weer naar Europcar gebeld om dat door te geven. Ze zeiden dat ik zelf een afspraak moest maken voor een servicebeurt bij de Holden Dealer in Alic Springs. Dus heb ik daar weer heen gebeld. Nadat ik had uitgelegd wat er aan de hand was werd de telefoonlijn verbroken. Dus moest ik opnieuw bellen. En na nog een paar keer door verbinden kreeg ik uiteindelijk iemand aan de lijn waarmee ik een afspraak kon maken voor 23 oktober. Ik vrees dat we die dag onze auto de hele dag kwijt zullen zijn.
Vanmiddag hebben we nog wat boodschappen gedaan en hebben we een keer door het stadje gelopen. Weer even wat anders dan de outback.
15 oktober - van Port Augusta naar Coober Pedy
We zijn om 6 uur opgestaan en we zijn na het ontbijt vlug op pad gegaan. We moesten 540 rijden naar Coober Pedy. Dat lijkt veel maar toen we de Stuart Highway opgedraaid waren kon de cruse control op 115 km (ongeveer 110 echte kilometers) en konden we lekker doorrijden op die bijna lege weg.
De Stuart Highway is vernoemd naar John McDouall Stuart. Dat is een 19e eeuwse ontdekkingsreiziger die 6 expedities heeft ondernomen vanuit de zuidkust om het toen nog onbekende binnenland te verkennen en routes te vinden om naar het noorden te reizen.
Onze eerste stop vandaag was in Woomera. Daar hebben de Britten na de 2e wereldoorlog een raketonderzoek centrum gevestigd. Er is nu een museum en er staan vliegtuigen en raketten uit de jaren 50 en 60 op een plein in het dorp. We hebben in het museum ook cappuccino gedronken.
Onze volgende stop was in Glendambo. Daar hebben we getankt.
Weer een stuk verder zijn we gestopt bij Lake Hart, een van de grote zoutmeren langs de weg. We zijn helemaal naar de zoutvlakte gelopen. Die glinsterd wit in de zon en als je er op loopt knispert het zout onder je voeten als verse sneeuw.
Weer een eind verder zijn we op een rustplaats langs de weg gestopt voor een boterham met een blikje vis.
We zitten nu in de Desert View Apartmens in Coober Pedy. De appartementen zijn onder de grond, uitgehouwen uit de rotsen. Coober Pedy is het centrum van de opaalmijnbouw. Opaal is een edelsteen die hoofdzakelijk in Australië wordt gevonden. Het hele gebied hier rond de stad zit vol gaten in de grond met hopen uitgegraven zand er langs. In sommige van die gaten zijn nu hotels, café’s etc. gevestigd.
En dan nog even de temperatuur. Vanmorgen tegen 7 uur was 15 graden in Port Augusta. Tijdens het rijden bleef het kwik maar oplopen en oplopen tot het bleef steken op 38 graden.
16 oktober - Coober Pedy
De dag begon vandaag wat minder voor mij. Ik heb vannacht een migraine aanval gekregen. Gelukkig zakte het in de loop van de morgen een beetje en konen we toch op pad.
Het heeft hier afgelopen nacht heel hard gewaaid, zeg maar gestormd. En het heeft ook geregend. Dat zagen we aan het stof op onze auto. Het is vandaag ook (maar) een graad of 25 geworden.
We hebben eerst twee ondergrondse kerken bekeken. Die zijn uit de rotsen uitgehouwen.
Daarna zijn we naar de Josephine’s Gallery gegaan. Daar hebben ze prachtige Aboriginal kunst voorwerpen. En dat is tevens een opvang centrum voor gewonde wilde dieren. Daar worden om 12 uur de kangoeroes gevoerd. Dat bleken een stuk of 5 dieren te zijn die in een omheind terrein zaten. José mocht ze voeren. Maar ze hadden ook drie jonge opvang kangoeroes. Een werd gevoerd met de fles toen wij er waren. Het beestje was 4 maanden oud en haar moeder was doodgereden. Het jong was door de politie gevonden en die hadden haar hier afgeleverd.
Voor een boterham zijn we terug gegaan naar ons ondergronds appartement.
Daarna zijn we naar Umoona Opal Mine and Museum gegaan. Daar geven ze rondleidingen door een oude opaalmijn. In de ondergrondse ruimtes is ook een oud woonhuis van opaal zoekers nagebouwd en een modern huis zoals die er hier nu uitzien.
Hierna zijn we gaan tanken voor de lange rit van morgen. Daar zagen we een volgauto van het solar challenge team Twente staan. We wisten dat de solar challenge nu ongeveer aan de gang moest zijn. Wat verder op in het stadje bleek een checkpoint te zijn. Daar stond juist een zonneauto van het universiteitsteam Aken. We hoorden dat de zonneauto van de universiteit Groningen een half uurtje geleden weer was vertrokken. En de auto van Twente had een ongeluk gehad. Door de harde wind was die kort voor Coober Pedy omgeslagen en over de kop gegaan.
Iemand van de organisatie vertelde dat we morgen op de route richting Alice Springs nog meer zonneauto’s tegen moeten komen. We zijn benieuwd.
14 oktober - van Willow Springs Station naar Port Augusta
Vandaag hadden we maar een ritje van zo’n 200 km. Daarom hebben we het rustig aan gedaan. Lekker uitslapen en na het ontbijt zijn we naar het scheren van de schapen gaan kijken. De schapenscheerders reizen in deze tijd van het jaar als nomaden door het land. Van de ene station naar de andere. En wat moeten die lui hard werken. Het lijkt wel een wedstrijd om ieder schaap weer sneller te scheren als het vorige.
Tijdens de rit hebben we in Hawker een stop gemaakt voor een mug cappuccino. Het is vandaag weer heel zonnig maar veel koeler als gisteren. We zaten buiten in de schaduw en we hebben onze jasjes aan gedaan.
Bij aankomst in het holidaypark in Post Augusta hebben we bij de receptie naar Europecar gebeld om het rammelen in het dashbord te melden. Er werd door hen toen een monteur gestuurd. Die heeft een stuk met de auto gereden. Hij dacht dat het niets serieus was maar hij raadde ons aan om de auto in Alice Springs door de plaatselijke Holden Dealer te laten nakijken. Dan kunnen ze meteen de olie vervangen. Hij zou dat aan Europcar doorgeven. Ik heb toen zelf ook maar weer naar Europcar gebeld om dat door te geven. Ze zeiden dat ik zelf een afspraak moest maken voor een servicebeurt bij de Holden Dealer in Alic Springs. Dus heb ik daar weer heen gebeld. Nadat ik had uitgelegd wat er aan de hand was werd de telefoonlijn verbroken. Dus moest ik opnieuw bellen. En na nog een paar keer door verbinden kreeg ik uiteindelijk iemand aan de lijn waarmee ik een afspraak kon maken voor 23 oktober. Ik vrees dat we die dag onze auto de hele dag kwijt zullen zijn.
Vanmiddag hebben we nog wat boodschappen gedaan en hebben we een keer door het stadje gelopen. Weer even wat anders dan de outback.
15 oktober - van Port Augusta naar Coober Pedy
We zijn om 6 uur opgestaan en we zijn na het ontbijt vlug op pad gegaan. We moesten 540 rijden naar Coober Pedy. Dat lijkt veel maar toen we de Stuart Highway opgedraaid waren kon de cruse control op 115 km (ongeveer 110 echte kilometers) en konden we lekker doorrijden op die bijna lege weg.
De Stuart Highway is vernoemd naar John McDouall Stuart. Dat is een 19e eeuwse ontdekkingsreiziger die 6 expedities heeft ondernomen vanuit de zuidkust om het toen nog onbekende binnenland te verkennen en routes te vinden om naar het noorden te reizen.
Onze eerste stop vandaag was in Woomera. Daar hebben de Britten na de 2e wereldoorlog een raketonderzoek centrum gevestigd. Er is nu een museum en er staan vliegtuigen en raketten uit de jaren 50 en 60 op een plein in het dorp. We hebben in het museum ook cappuccino gedronken.
Onze volgende stop was in Glendambo. Daar hebben we getankt.
Weer een stuk verder zijn we gestopt bij Lake Hart, een van de grote zoutmeren langs de weg. We zijn helemaal naar de zoutvlakte gelopen. Die glinsterd wit in de zon en als je er op loopt knispert het zout onder je voeten als verse sneeuw.
Weer een eind verder zijn we op een rustplaats langs de weg gestopt voor een boterham met een blikje vis.
We zitten nu in de Desert View Apartmens in Coober Pedy. De appartementen zijn onder de grond, uitgehouwen uit de rotsen. Coober Pedy is het centrum van de opaalmijnbouw. Opaal is een edelsteen die hoofdzakelijk in Australië wordt gevonden. Het hele gebied hier rond de stad zit vol gaten in de grond met hopen uitgegraven zand er langs. In sommige van die gaten zijn nu hotels, café’s etc. gevestigd.
En dan nog even de temperatuur. Vanmorgen tegen 7 uur was 15 graden in Port Augusta. Tijdens het rijden bleef het kwik maar oplopen en oplopen tot het bleef steken op 38 graden.
16 oktober - Coober Pedy
De dag begon vandaag wat minder voor mij. Ik heb vannacht een migraine aanval gekregen. Gelukkig zakte het in de loop van de morgen een beetje en konen we toch op pad.
Het heeft hier afgelopen nacht heel hard gewaaid, zeg maar gestormd. En het heeft ook geregend. Dat zagen we aan het stof op onze auto. Het is vandaag ook (maar) een graad of 25 geworden.
We hebben eerst twee ondergrondse kerken bekeken. Die zijn uit de rotsen uitgehouwen.
Daarna zijn we naar de Josephine’s Gallery gegaan. Daar hebben ze prachtige Aboriginal kunst voorwerpen. En dat is tevens een opvang centrum voor gewonde wilde dieren. Daar worden om 12 uur de kangoeroes gevoerd. Dat bleken een stuk of 5 dieren te zijn die in een omheind terrein zaten. José mocht ze voeren. Maar ze hadden ook drie jonge opvang kangoeroes. Een werd gevoerd met de fles toen wij er waren. Het beestje was 4 maanden oud en haar moeder was doodgereden. Het jong was door de politie gevonden en die hadden haar hier afgeleverd.
Voor een boterham zijn we terug gegaan naar ons ondergronds appartement.
Daarna zijn we naar Umoona Opal Mine and Museum gegaan. Daar geven ze rondleidingen door een oude opaalmijn. In de ondergrondse ruimtes is ook een oud woonhuis van opaal zoekers nagebouwd en een modern huis zoals die er hier nu uitzien.
Hierna zijn we gaan tanken voor de lange rit van morgen. Daar zagen we een volgauto van het solar challenge team Twente staan. We wisten dat de solar challenge nu ongeveer aan de gang moest zijn. Wat verder op in het stadje bleek een checkpoint te zijn. Daar stond juist een zonneauto van het universiteitsteam Aken. We hoorden dat de zonneauto van de universiteit Groningen een half uurtje geleden weer was vertrokken. En de auto van Twente had een ongeluk gehad. Door de harde wind was die kort voor Coober Pedy omgeslagen en over de kop gegaan.
Iemand van de organisatie vertelde dat we morgen op de route richting Alice Springs nog meer zonneauto’s tegen moeten komen. We zijn benieuwd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
