Woensdag 12 juni 2024

Woensdag 12 juni 2024

Vandaag hebben we eindelijk weer eens een zonnige dag gehad. Het heeft wel hard gewaaid waardoor het vanmiddag met 22º soms toch fris aanvoelde.

We zijn vandaag naar Fisterra aan de westkust gegaan. Dat stadje ligt op een schiereiland aan een heel grote baai. Daar hebben we koffie gedronken. We kregen er deze keer een flink stuk aardappel tortilla en een stuk cake bij.

Op de uiterste punt van het schiereiland staat een vuurtoren, de Faro de Fisterra. Veel mensen denken dat de bedevaartroute naar Santiago de Compostella in Santiago eindigt maar dat klopt niet. Van Santiago loopt er nog een etappe naar de vuurtoren van Fisterra. Daar staat de paal met de Sint Jacobsschelp en het opschrift 0,00 km. Hier is ook de laatste stempelpost. Het was op het laatste stuk daar naar toe heel erg druk met wandelaars want dit is het nulpunt voor alle routes waar je ook vandaan komt.

Hierna zijn we naar Dumbría gereden. Dat ligt ook aan de kust een klein stukje naar het zuiden. Bij dit dorp ligt de Cascada de Ezaro, een van de mooiste watervallen in Spanje. Deze waterval is 155 meter hoog. We hebben beneden aan de waterval staan kijken. Daarna zijn we over een heel steil weggetje (30 % stijging) naar een mirador of uitkijkpunt gereden. Van hier uit was de waterval niet te zien maar we hadden er wel een mooi uitzicht over de baai. En het stikte er van de hagedissen. Voordat we de parkeerplaats opreden renden er al twee parelhagedissen achter elkaar voor onze auto over de weg. Daarna zagen we een stel Lusitaanse muurhagedissen die er hier een beetje anders uit zagen dan in de Picos de Europa. En daarna zat er weer een flinke parelhagedis op de weg die recht voor mijn neus doodleuk iets op hapte en rustig weg ging zitten kauwen.

Vanaf het uitkijkpunt keken we onder ons ook op grote rotspartijen en daar zagen we vlak bij elkaar nog drie parelhagedissen liggen. Van een van deze dieren, een flinke man, kon ik een mooie close up opname maken. Zo veel parelhagedissen hebben we in al onze vorige reizen door Spanje samen nog niet gezien.

En toen schoot de middag al weer op en moesten we weer richting ons hotel.

We weten inmiddels ook waarom het eten hier in het hotel, naar Spaanse maatstaven, zo duur is. Het restaurant hier heeft een Michelin ster.

Wij zijn weer in het dorp gaan eten. We kozen een ander tentje als gisteren en hier was het behoorlijk druk. We hebben alle twee een dagmenu gehad. Vooraf had José een salade en ik kikkererwtensoep. Die soep leek op, en smaakte zo’n beetje als, bruine bonen soep en was dus erg lekker. Als hoofdgerecht had José weer een gestoofde schenkel en ik had visfilet. We kregen ook nog een toetje en met de drankjes erbij moesten we € 26,- afrekenen. Dat is andere koek en het smaakte hier ook erg lekker.