Woensdag 9 november 2022

Woensdag 9 november 2022

Vandaag hebben we een rondje gereden via Yankul, Wadi Fida en Dhank en daarna weer terug naar Ibri. Onderweg hebben we ergens koffie gedronken en in Yankul hebben we weer een oud fort bekeken. Het Bait al-Marah Castle. Toen we wilden vertrekken werden we door de beheerder meegenomen naar zijn kantoor aan de andere kant van de weg en we kregen ieder een flesje water van hem. Hij wilde duidelijk een praatje maken met die toeristen van ver weg maar zijn Engels was erg slecht. Die man vertelde dat hij uit Bangladesh kwam. Je ziet hier heel veel mensen uit India, Pakistan en andere landen in die omgeving. Toen we vertrokken kregen we weer ieder een flesje water van hem en hij bedankte ons voor het bezoek.

We hebben onze boterhammen op staan eten op een zandweg die aftakte van de doorgaande weg, lekker in de schaduw van een acacia boom. Daar zagen we een heel kleurrijk vogeltje en het lukte om er een paar foto’s van te maken, een Kleine Groene Bijeneter (Merops orientalis).

Onze volgende stop was in een wadi waar we een wandeling door de plantages hebben gemaakt. Het is daar zo groen dat je denkt dat je in Indonesië of Thailand bent. Ik heb er weer een gekko gefotografeerd die op de muur van een gebouwtje zat.

Weer terug in Ibri zijn we naar een grote winkel gegaan waar men van alles en nog wat verkocht. José is op zoek naar een riempje om haar broek omhoog te houden maar dat hadden ze niet. Ik heb er wel een Omaans gewaad gekocht. Dat is

’s-winters lekker als huispak.

Vanavond zijn we weer in een ander tentje gaan eten. Toen we er binnen gingen bleken ze er geen Engels te kennen en ze hadden ook geen kaart. Er werd naar een giros vleesrol gewezen dus zeiden we maar ja. We kregen ieder een kleine wrap gevuld met kipgiros en een saus. Die smaakte best lekker maar voor het avondeten was het wel wat weinig.

Aan een tafeltje naast ons zaten twee jonge mannen die ook eten hadden besteld. Wij zagen dat ze een schotel kregen met een halve kip, frietjes, een rauwkostsalade, een schaaltje humus en twee grote wraps. Toen wij dat zagen wezen dat aan en zeiden dat we dat ook wilden. Men begreep het eerst niet maar de jongens naast ons spraken wel wat Engels en die zeiden dat wij ook zo’n schotel wilden. En het smaakte weer lekker.

Die jongens naast ons vroegen tijdens het eten hoe het zat met de oorlog in Oekraïne. Daar hebben we met hun wat over zitten praten.

Morgen gaan we terug naar Musqat…..