25 mei 2016 Monodendrion

Toen we vanmorgen onze neus buiten de deur staken was het ijskoud. Het bleek dat het hier de afgelopen nacht maar 4 graden was geweest. Brrrrrrr......
Het was vandaag ook een koude dag met veelal een dichte en soms dreigende bewolking. In de loop van de middag werd het weer en de temperatuur langzaam beter. Morgen zal het hier in de bergen 22 graden worden dus dat ziet er een stuk aangenamer uit.
Na het ontbijt zijn we eerst naar het Oxia uitkijkpunt aan de Vikoskloof gereden. Daar is het uitzicht werkelijk spectaculair.
En dan die wilde bloemen. Gisteren heb ik het al gezegd maar ik zeg het nog maar een keer. We zijn nog nooit ergens geweest waar zo veel bloemen bloeien. En ze staan werkelijk overal. Het landschap is hier prachtig met hoge bergen en de bloemen maken het plaatje compleet.
Na het uitzichtpunt zijn we via binnendoor weggetjes naar het noorden gereden naar het dorp Vikos. Daar stond toevallig een bakkerswagen dus daar kocht José een brood want in de dorpen hier zie je nergens een winkel. We hebben er koffie gedronken en daarna zijn we in Vikos ook weer naar een uitkijkpunt in de kloof gelopen. Hier keken we uit over het noordelijke begin van de kloof.
Hierna zijn we weer verder gereden naar het dorp Konitsa want daar moet een oude en hoge boogbrug over een bergrivier zijn. Maar onderweg zagen we een bordje dat naar een andere brug wees dus daar zijn we eerst maar gaan kijken.
En inderdaad, hier kwamen we ook uit bij zo'n stenen boogbrug over een woeste bergrivier.
Hierna ging de tocht verder naar Konitsa. Kort voor deze plaats hebben we onze boterhammen (van het heerlijke knapperige verse brood van de bakkerswagen uit Vikos) opgegeten aan de rivier. Daarna verder naar de brug.
Toen we daar aankwamen was er juist een bruidspaar fofo's aan het maken op deze brug. En die was reusachtig voor een stenen boogbrug.
Hierna wilden we een route nemen om de Vikoskloof heen weer terug naar Monodendri. Dus wij op weg. De route voerde over een lange slingerweg steeds maar bergopwaarts. Uiteindelijk kwamen we boven en toen zagen we een prachtig bergpanorama met wit besneeuwde toppen van boven de 2500 meter. Maar toen we de kaart nog eens goed bestudeerden kwamen we er ook achter dat deze route veel te lang was en veel te lang zou gaan duren. En omdat de middag al vorderde zijn we maar weer omgedraaid.
Op de terugweg zagen we weer een groot beeld op een heuveltop staan. Dus maar weer gaan kijken. We moesten 390 trappen omhoog klimmen om bij het beeld te komen. Het bleek een soldaat te zijn. Een monument voor de tweede wereldoorlog. Die staan er in Griekenland her en der nogal wat. Dat komt omdat de Duitsers hier flink huis hebben gehouden. Ze hebben op een aantal plaatsen hele dorpen uitgemoord in een poging om het verzet te breken.
Ter afsluiting van deze mooie dag hebben we vanavond lekker gegeten in een taverne in ons dorp.