29 mei 2016 Delphi

Wat een dag vandaag. Aan het einde van de middag hadden we een slang onder de motorkap van de auto. Maar goed, laten we met het begin beginnen.
Vanmorgen zijn we naar het orakel van Delphi gegaan. Dat is een oudheidkundige opgraving die op de wereld erfgoedlijst staat.
De opgraving beslaat een groot gebied tegen een berghelling omhoog. Je kunt er best wel een tijdje rondstruinen en rondkijken. Je hebt er onder andere overblijfselen van de orakeltempel, een groot Grieks theater en een sportstadion. Dat is allemaal meer dan 2500 jaar geleden gebouwd.
Na de opgraving hebben we het museum bekeken. Wij zijn alle twee niet zo'n museum bezoekers maar dit sprong er voor ons wel uit. Er waren prachtige voorwerpen te zien van 3000 tot 2000 jaar geleden. Wat het meeste indruk op ons maakte was een levensgroot bronzen beeld van een wagenmenner met een wel heel sprekend gezicht en bijna levende ogen. Het was net of hij je echt aankeek. Dit beeld is het restant van een veel groter geheel van een wagen met drie paarden ervoor. Dit is vernield in een aardbeving in 323 voor Christus. De wagenmenner is bijna geheel intact terug gevonden.
Hierna zijn we naar het Hosios Loukas klooster gereden. Dat is een Grieks orthodox klooster van meer dan 1000 jaar oud. Toevallig was er juist een doop gaande. Dat gebeurd hier heel anders als bij ons en we hebben er een tijdje naar staan te kijken.
Na de lunch zijn we naar het dorp Distomo gereden. Op 10 juni 1944 vond hier het bloedbad van Distomo plaats. Door de SS werden 228 dorpelingen vermoord als vergelding van een aanval van de partizanen op drie Duitse soldaten. Er is ter nagedachtenis een monument opgericht waar alle namen op staan. Als je daar staat krijg je het gewoon koud.
Na Distomo zijn we naar de kust gereden. Die is hier niet zo ver vandaan. We hebben op een terrasje aan de zee wat gedronken. En daarna wilden we via Delphi weer naar ons hotel rijden.
Onderweg zagen we een slang op de weg kruipen. Die was ongeveer een meter lang. Ik stopte omdat ik een foto wilde maken. Maar wat deed dat stomme beest. In plaats van de berm in te schieten kroop ze onder onze auto. En toen ik op mijn knieën ging en er onder keek was ze verdwenen. Ik opende de motorkap en we zagen de slang tussen de motor zitten. Maar even later zagen we ze niet meer. Ik dacht gezien te hebben dat het een luipaardslang was maar omdat het zo snel was gegaan wist ik het ook niet zeker. We wisten ook niet zeker of die slang van het motorgedeelte in het passagiers gedeelte kon komen. Nadat we daar een tijdlang hadden gestaan besloten we om toch maar verder te rijden. We trokken wel alle twee onze hoge schoenen aan en José ging achterin zitten met haar voeten op de bank.
Terug bij ons hotel opende ik de motorkap en al snel zagen we de slang weer zitten. Helemaal weggedoken in een uitsparing waar we ze niet aan konden. Langzaam kwam er steeds meer volk kijken en "helpen". Een jongen van het hotel kwam eerst met een schop aanzetten en later met een zak met vermoedelijk ratten vergif. Hij begon dat vergif onder de motorkap rond te strooien maar daar raakte de slang niet van onder de indruk. Ik had inmiddels wel gezien dat het echt een Luipaardslang was. Die zijn gelukkig niet giftig. De jongen van het hotel pakte toen een tuinslang en spoot een hoop water op en onder de motor maar dat hielp ook niet. Gelukkig spoelde hij wel het rattenvergif weer weg.
Uiteindelijk besloot ik om de motorkap dicht te doen en de slang wat rust te geven. Toen ik later de motorkap weer opende lag de slang languit boven op de motor. Maar voor ik ze kon pakken verdween ze weer ergens. Ik kon ze uiteindelijk bij haar staart pakken maar ik kreeg ze er, ook na lang trekken en teurzen, niet uit getrokken. En ik wilde de slang uiteraard ook niet beschadigen. Dus de motorkap weer dicht en eerst maar douchen.
Daarna keken we nog een keer en nu zat ze weer bovenaan in een hoekje. Nu lukte het met een omgebogen ijzeren kleerhanger om ze eruit te trekken. Toen ze op de weg lag kon ik haar met de kleerhaak tegen de grond drukken en oppakken. Na het maken van wat foto's heb ik ze een stuk verderop langs de weg waar veel struiken groeiden weer los gelaten. Dus, eind goed, al goed, voor ons en voor de slang......
Maar toen ik thuis de foto’s nog eens bekeek begon ik toch te twijfelen. De luipaardslang heeft geen oogstreep die “onze” slang wel had. Dus maar weer zoeken op internet en daar vond ik foto’s van een gevlekte vorm van de vierstreepslang en die heeft wel een zelfde oogstreep. Ik ben er nu van overtuigd dat het dus een vierstreepslang was.