Maandag 24 oktober 2022

Maandag 24 oktober 2022

Gisteren werd er in het hotel gevraagd of we vandaag een lunchpakket mee wilden hebben. José zei eerst dat dat niet nodig was maar ze bleven aandringen dus hebben we maar toegestemd. Vanmorgen tijdens het ontbijt kregen we twee tassen met sandwiches en frietjes en grote schalen vers fruit. En dat stond bij het uitchecken niet op de rekening.

We hadden vandaag een lange rit van ongeveer 680 km. De route voerde vanaf Duqm met een grote boog landinwaarts tot we in Salalah weer aan de kust kwamen. Al meteen na Duqm reden we de woestijn in. Het landschap was grotendeels plat met soms een kleine verheffing van hooguit enkele meters. Het was ook erg kaal. Grote stukken waren totaal plat en totaal leeg. Er was daar geen sprietje te bekennen. We reden ook mee en dan tussen de zandduinen door. We hebben onderweg een paar stops gemaakt om de benen te strekken en ongeveer halverwege om te lunchen in een oase in de schaduw onder een boom.

We zijn zowel gisteren als vandaag onderweg verschillende checkpoints gepasseerd. Er staan dan een stel agenten en ook soldaten met automatische geweren. Langs de kant staan altijd een paar zwaar bewapende zware jeep voertuigen. Ongeveer 100 meter aan weerskanten van de controlepost staat nog zo’n zwaarbewapende jeep. Mogelijk om de achtervolging in te zetten als er iemand een stopteken negeert. Gisteren moesten we een keer stoppen. Toen ze zagen dat we buitenlanders waren werd er onderling kennelijk overlegd wie er Engels sprak. Dat bleek een van de militairen te zijn. Hij vroeg mijn rijbewijs en keek er een keer naar waarna we weer verder mochten rijden. Vandaag werden we meteen door gewuifd als ze zagen dat we buitenlanders waren. Ik denk dat die controles iets te maken hebben met de burgeroorlog in buurland Jemen.

Pas ongeveer de laatste 60 km begon het landschap te veranderen. Het werd steeds bergachtiger en de laatste 30 km werd het plotseling ook groener. Toen we Salalah naderden bleek dat we best hoog zaten en dat we via een lange slingerweg af moesten dalen naar de kustvlakte. Vervolgens koste het niet veel moeite om de locatie te vinden waar ons appartement moest zijn. We moesten onder een slagboom door een terrein van een jachthaven op. Om die jachthaven staan verschillende hotels en gebouwen met winkeltjes op de begane grond. Hier moesten we ergens zijn maar waar? Het was toen rond half 5.

We vonden de locatie aan de hand van de foto op de reserveringspapieren van Booking.com. Maar hoe kwamen we aan een sleutel? We hebben dat in een winkeltje er onder gevraagd. Die verwees ons naar zijn buurman, ook een winkeltje. En gelukkig was de man in deze winkel heel behulpzaam. Hij belde zijn collega want die zou het wel weten. We kregen inmiddels thee aangeboden en tijdens het wachten bleek deze man best goed Duits te kunnen spreken. Dat hij vroeger tijdens zijn studie als bijvak gekozen. Toen de collega kwam heeft die het telefoonnummer van de eigenaar van het appartement gebeld. Die zei in eerste instantie dat we naar zijn kantoor een kilometer of 10 verderop moesten komen om de sleutel op te halen. Maar daar was onze helper het niet mee eens en we hoorden aan zijn stem dat hij behoorlijk boos was. Na het telefoongesprek zei hij dat hij had gezegd dat die eigenaar maar naar hier moest komen en dat het geen pas heeft als je je klanten zo behandeld. Hij had kennelijk ook met de politie gedreigd. Uiteindelijk had de eigenaar toegegeven en beloofd dat hij de sleutel zou komen brengen.

Hierna werden we door de man die we als eerste in de winkel troffen meegenomen naar een hotel iets verderop waar hij ook een winkeltje had in parfumerie. Daar kregen we weer thee aangeboden. Het duurde nog weer een tijdje en hij belde opnieuw de eigenaar maar die zei dat hij er bijna was en een paar minuten later belde die dat hij er was. De man van de winkel liep met ons mee naar de plek waar de eigenaar stond en daar kregen we uiteindelijk de sleutel. Hé hé, dat had al bij al zo’n twee en een half uur geduurd.

We hebben hier een ruim appartement op de 1^e verdieping met een enorm balkon dat direct uitkijkt op de jachthaven. Dat maakt al dat gedoe weer een beetje goed.

Vanavond zijn we in een restaurant in de jachthaven gaan eten. José een burger met frietjes en ik een viscurry. Het smaakte lekker maar hier is het wel behoorlijk duur dus morgen gaan we Salalah verkennen. Daar moeten een hele hoop eettentjes zijn.