Dinsdag 25 oktober 2022

Dinsdag 25 oktober 2022

Na de lange reisdag van gisteren hebben we het vandaag weer wat rustiger aan gedaan. Na het ontbijt zijn we naar Salalah gereden. Daar zijn we eerst naar het Al Baleed Archaeological Park gegaan. Dat is een openlucht archeologische vindplaats aan de Arabische Zee. Deze site staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO. De ruïnes in het park behoren tot de oude stad Z̧afār. Al in de romeinse tijd werd er met deze stad handel gedreven om de wierook, die hier vandaan komt.

We zagen hier een paar heel kleine dag gekko’s en we kregen een Ralreiger (Ardeola ralloides) op de foto. We zagen er ook een paar Temmincks strandlopers (Calidris temminckii).

Na de opgraving zijn we naar een enorme mall gereden want daar was weer een Lulu supermarkt. Daar hebben we weer wat inkopen gedaan.

We hebben vanmiddag “thuis” geluncht en daarna zijn we naar Ayn Tobruk gereden. Ayn betekent in het Arabisch bron. Dat is maar een kilometer of 15 de bergen in. De omgeving hier is een tropisch boslandschap met bomen die in het droge seizoen hun bladeren verliezen.

Nu, aan het einde van de regentijd, kwam er nog steeds water uit de bron. Het water vormde een riviertje waar verschillende soorten vissen in zwommen. Bij de bron was een soort prieel waar je in de schaduw kunt zitten. Daar zaten een Omaanse man en vrouw met twee kleine kinderen. De vrouw was vlees in reepjes aan het snijden die ze daarna te drogen hingen. José zei hallo tegen die mensen en we kregen prompt een glaasje thee aangeboden. Ze waren heel vriendelijk maar ze wilden niet op de foto. Het vlees was kamelenvlees, dus van een dromedaris.

Hierna zijn we naar Ayn Athum gegaan. Dat was maar een paar kilometer verder. Onderweg er naartoe zagen we een flinke grote zwarte slang over de weg kruipen. Die was zeker wel 1 meter 20 lang en ze had een heel donkerrode buik. Dat was een Arabische cobra (Naja Arabica). Helaas lukte het mij niet om er een goede foto van te maken. José heeft de slang wel gefotografeerd.

Bij Ayn Athum hebben we de auto geparkeerd en daar moesten we een pad door het bos volgen. Er moet daar een waterval zijn maar die stond al helemaal droog. De rotswand waar de waterval vanaf moet stromen was wel heel grillig gevormd.

Weer terug bij de auto hebben we de weg nog een stuk gevolgd. Die liep steil omhoog en een stuk verder moesten door het water reiden en kwamen we bij de bron van Ayn Athum en daar stroomde nog wel water uit. Er zaten wat vogels en er kwamen dromedarissen drinken. Die dieren zijn erg mak en ik heb er een staan aaien. Zijn vacht zat tjokvol stof zodat er bij iedere aai een lading stof en zand uit kwam dat soms in een kleine stof- en zandwaterval naar beneden viel. Ze, ja het was een ze, vond het aaien kennelijk wel lekker want ze bleef muisstil staan. We zagen hier ook nog een koppel Arabische Buulbuuls (Pycnonotus xanthopygos). Die hebben een zwart kopje en een geel kontje. Je ziet ze bijna altijd als koppel samen. Verder zag ik nog een musachtige vogel. Dat was een Bleke Rotsmus (Carpospiza brachydactyla).

Toen we later weer thuis waren kwamen er ook twee Arabische Buulbuuls op ons balkon zitten. Ze zaten op het waslijntje dat ik vanmorgen gespannen had. Ze vlogen bijna door de openstaande balkondeur naar binnen. Ze waren heel nieuwsgierig.

We vonden dat we gisterenavond hier aan de jachthaven best veel voor het eten moesten betalen dus besloten we om vanavond in de stad te gaan eten. Daar heb je echt honderden kleinere en grotere restaurants. We kwamen terecht in een klein tentje en binnen bleek dat ze een paar aparte kamertjes hadden die met een gordijn weden afgesloten. Wij werden ook in zo’n kamertje geplaatst. Er stond alleen een tafel met vier stoelen. Kennelijk is dat bedoeld om de gasten privacy te geven. We kregen een kaart met allemaal gerechten die we niet kenden. De ober vroeg toen wat voor soort rijst we wilden. Dat wisten we niet. Oke, geen probleem. Ze hadden drie soorten en de ober liep weg en kwam kort daarna terug met een bordje met drie hoopjes rijst en we mochten proeven. We vonden alle twee een soort het lekkerst. José bestelde die met kip en ik met kameelvlees.

Na korte tijd kregen we onze gerechten. Ieder een bord met de bestelde rijst. José met twee grote stukken heel malse gebraden kip en ik met stukjes kamelenvlees door de rijst heen. We kregen er een schaal met salade bij en twee schaaltjes met een saus. De een was groen en behoorlijk pittig, de ander was rood en iets milder. We kregen ook ieder een glas verse sinaasappelsap. En hiervoor moesten we 5 dinar betalen. Dat is vijf maal ongeveer € 2,70. Dus ongeveer € 13,50. Op het dienblaadje waar de rekening op lag stond ook een klein schaaltje met kleine zaadjes of een soort kruid. We snapten niet wat daar de bedoeling van was. De noemde een onverstaanbare naam voor die zaadjes en zei dat we die op moesten eten. Dat was goed voor de spijsvertering en om de smaak in je mand te neutraliseren. Toen pakte hij zijn telefoon en vertaalde de naam: karwijzaad. We hebben alle twee wat in onze mand gedaan en warempel, het smaakte best lekker, een beetje naar anijs.

Weer terug hebben we eerst een wandeling over het terrein van de jachthaven gemaakt en nu zitten we heerlijk op ons balkon met jachthavenzicht.