Donderdag 3 november 2022

Donderdag 3 november 2022

Vanmorgen zijn we naar Wadi Tanuf gegaan. De drie jongens die we gisteren troffen zeiden dat ze daar de Oman berghagedis hadden gezien. Na een half uurtje reden we de wadi in. Het landschap was spectaculair met hoge rotswanden aan alle twee de kanten. We hebben er geen hagedissen gezien maar het uitzicht maakte veel goed.

Aan het begin van de wadi is een ruïne dorpje. Tijdens de Jebel Akhdar-opstand werden de gebouwen in 1959, in opdracht van de vader van de huidige sultan, door de Britse luchtmacht gebombardeerd. In die tijd was Tanuf het centrum van de opstand tegen de sultan. De inwoners van het dorp waren vooraf gewaarschuwd, waardoor zij konden vluchten.

In het dorp was ook weer een falaj water geul die grotendeels onder de grond liep. Om de 20 á 30 meter was een gebouwtje waar je met een trap in die watertunnel kon afdalen. Ik ben een stuk door het water door die tunnel gelopen tot de volgende uitgang.

Daarna zijn we naar Fajal daris gegaan. Daar is een van de grootste fajals van Oman. Er is een tuin omheen gebouwd waar veel Omaanse mensen in groepjes op plekjes in de schaduw zaten. De meesten hadden eten en drinken bij zich. Wij hebben daar ook in de schaduw onze boterhammen opgegeten. In het water van de falaj zaten weer veel vissen. Omdat het hier zo’n brede en diepe waterloop was zaten er ook veel verschillende soorten vis. Een soort waren voorn achtige vissen, die hadden felblauwe vlekken op de zijkant van hun kop en hun borstvinnen waren felblauw. Toen we terug naar de auto liepen kwamen we weer langs een groepje Omani. Twee mannen, twee vrouwen en een stel kinderen. Ze zaten op een kleed op de grond rond een grote schaal met rijst en stukken vlees. Ze nodigden ons uit om mee te komen eten maar dat hebben we heel vriendelijk afgeslagen. We hadden juist onze eigen boterhammen op.

Vanmiddag zijn we nog naar Izki gegaan. Daar is ook een ruïne dorp maar daar onder bevindt zich ‘Jarnan Cave’. Deze grot zou de schuilplaats zijn van een gouden kalf, de afgod van Izki’s inwoners. Zij zouden het beeld hier in de zevende of achtste eeuw na Chr. hebben verborgen uit vrees voor represailles van mensen die een nieuwe godsdienst aanhingen: de islam. Volgens deze legende wordt het gouden kalf bewaakt door geesten. Het ruïne dorp hier is best groot en we hebben er wat rondgedwaald tot we weer in het gewone dorp uitkwamen. We moesten nog een stukje lopen naar de plek waar we onze auto hadden geparkeerd, bij een van de poorten van het ruïne dorp. Op een gegeven moment stopte er een auto en de man en vrouw vroegen of ze ons konden helpen. Wij lieten een foto van die poort zien en vroegen of we op de goede weg waren. Ja dat waren we maar ze vroegen ook meteen of ze ons met de auto konden brengen. Dat hebben we ook maar weer vriendelijk afgeslagen, het was nog maar een paar honderd meter.

Vanavond vonden we dat we wat aan de vroege kant waren voor het eten. Daarom zijn we eerst maar een keer door de mall gelopen. José heeft daar een paar nieuwe schoenen gekocht. Een soort sneakers met verschillende kleurtjes.

Daarna zijn we maar weer naar ons vertrouwde adres gegaan om te eten. Dit keer hebben we alle twee een burger met frietjes genomen. Het smaakte zoals iedere avond hier weer prima. En net als de vorige avonden kost hier het eten met ieder een drankje rond de € 10,-.