Dinsdag 1 november 2022

Dinsdag 1 november 2022

We hebben vandaag wat rond gekeken in de omgeving van Nizwa. Onze eerste stop was in Birkat Al Mouz. Daar is nog een eeuwenoud bewateringssysteem in tact zoals de levadas op Madeira. Die watergeulen heten hier falaj en staan op de lijst van wereld cultuur erfgoed. In het water zaten visjes die aan je tenen kwamen knabbelen. Door de watergeulen is de omgeving van het dorp erg groen. Er zijn veel plantages met vijgenbomen, bananen etc.

Bij een klein moskeetje troffen we een Omaans gezin met drie kleine kinderen die daar langs die moskee op een tapijt in de schaduw van een boom zaten. Ze hadden cake, allerlei vruchten en zoetigheid bij zich. Ik deed de deur van de moskee even open en keek naar binnen. Ik ben uiteraard niet naar binnen gegaan. Daarvoor was ik niet gekleed en ik had mijn schoenen nog aan. Meteen daarna werden we geroepen door de man van het gezin. Hij nodigde ons uit om bij hen te komen zitten. Ik heb mijn schoenen uitgedaan voordat ik bij hun op het tapijt ging zitten. We kregen zoetigheid aangeboden, een soort kleverige vijgenpasta. Daarna werd ons de schaal met stukken cake onder onze neus gehouden. Toen kregen we een stuk meloen en daarna weer een pruim gevolgd door een bekertje water. De man verontschuldigde zich ook nog dat hij ons geen koffie aan kon bieden. We hebben wat met hun gepraat. Het waren echte Omani. Ze vonden dat er te veel Indiërs en Pakistani in hun land waren. Dat was niet goed voor Oman vonden ze. De vrouw had een hoofddoek om maar mengde zich ook in het gesprek. Dat is heel ongewoon voor moslimvrouwen tegenover een wildvreemde man. We mochten er zelfs foto’s van maken. We hebben bedankt met “shkran” (dank u wel) met ons hand op ons hart zo als dat hier gebruikelijk is.

Daarna zijn we een stuk buiten het dorp Wadi Muaiden in gereden. Dat is een droge rivierbedding waar we een kilometer of 5 in zijn gereden over een zand en keien weg. Aan weerskanten waren hoge rotswanden en aan het einde was een klein dorpje dat alleen over dezelfde route die wij hadden genomen bereikbaar was.

Rond dat dorpje was ook weer een falaj systeem zodat er groene plantages waren.

Vanmiddag zijn we naar Zoukait gereden. Een dorp een stukje verderop. Daar zijn op de bergen ten oosten van het dorp een groot aantal bijenkorfgraven. Die heten zo omdat ze ongeveer het model hebben van een traditionele bijenkorf. Deze graven stammen uit de bronstijd en zijn ongeveer 5000 oud. Ze horen bij enkele van de oudste door de mens gemaakte structuren ter wereld.

Op de terugweg hebben nog wat boodschappen gedaan in de plaatselijke Lulu supermarkt. Die zit in een gebouw achter de mall en dat gebouw is eigenlijk ook een mall. Als je aan de ene kant binnen loopt heb je bijna een verrekijker nodig om de andere kant te zien. De supermarkt zelf is flink groter als onze AH XL in Helmond.

Weer terug bij ons huisje ben ik nog even aan de andere kant van de weg gaan kijken en daar zag ik weer een nieuwe hagedis. Een soort franjeteenhagedis.

We hebben vanavond weer in het zelfde tentje gegeten als gisteren. Dat heet Royal Nizwa. We hebben er weer voor gekozen omdat je daar lekker buiten kunt zitten. De meeste andere restaurants hier hebben geen terras buiten. José had een burger en ik garnalen Sechiwan. Het smaakte weer heerlijk.