Vrijdag 28 oktober 2022

Vrijdag 28 oktober 2022

Alweer een dag voorbij en het was weer een heel mooie dag.

We zijn vanmorgen op pad gegaan naar de Gogab Waterfalls maar op de weg er naar toe zagen we een bordje staan met Ain Razat en daar zijn we eerst ingeslagen. We kwamen uit in een groen dal met een glasheldere snelstromende beek die een stukje gekanaliseerd was. Dat gekanaliseerde gedeelte was behoorlijk breed en daar waren een hoop kinderen in het water aan het spelen.

Het was er erg druk met dagjesmensen uit Oman die hier hun vrije vrijdag kwamen doorbrengen. We zagen gezinnen en andere groepjes mensen en de meesten hadden wel een tas of tassen met eet- en drinkwaar bij zich. We hebben al wel gemerkt dat Omaanse mensen graag zo ergens in de natuur vertoeven.

Er zwommen ook weer een hoop vissen in het water en het wemelde er van de vogels. Ik fotografeerde weer een koppel Bleke Rotsmussen (Carpospiza brachydactyla). Verder zag ik weer een Zevenstrepengors (Emberiza tahapisi). We hebben in Oman ook al veel Palmtortels (Streptopelia senegalensis) gezien maar vandaag lukte het in Ayn Razat voor het eerst om er een paar goed op de foto te krijgen. José zag er ook nog een Grijskopijsvogel (Halcyon leucocephala) maar die zat voor haar camera helaas te ver weg. Ze heeft er een foto van maar je ziet er alleen een heel klein minivogeltje op.

Bij de beek was ook nog een kleine grot waar je met een trapje naartoe kon.

Hierna zijn we doorgereden naar de Gogab watervallen. We moesten daarvoor de snelweg terug richting Muscat een stukje volgen. Met een lange steile klim de bergen in en daarna over een landweg. Daar zag ik weer een kameleon over de weg lopen. Ik maakte een noodstop om er niet overheen te rijden. De kameleon reageerde door verrassend snel om te draaien en terug te rennen naar de acacia struik waar hij uit was gekomen. We zagen hem in die struik nog even wat bewegen maar deze struiken hebben enorm veel grote en kleine vlijmscherpe doorns. Je steekt niet zo maar even je arm in zo’n struik. En ondanks dat we wisten dat de kameleon er in zat raakten we hem kwijt en konden hem niet meer terug vinden. Dus maar weer verder naar de waterval. En die stond droog. Maar niet getreurd, ons volgende doel was Jobs tombe.

Op weg daar naar toe zagen we weer een bruin bord met een naam ‘Ain Garziz’, dus zijn we daar weer ingedraaid. We kwamen weer uit in een groen dal met een bron. We hebben daar onder een grote acaciaboom in de schaduw onze boterhammen op staan eten. Er waren wat waterpoelen en aan het einde van het dal was een steile rotswand. Daar onder was een bron want er stroomde water uit een gat. Hier was ook weer een grote poel met visjes. We troffen daar een moslimfamilie met Indiase roots. Er waren twee vrouwen bij, ik denk moeder en dochter, alle twee met een hoofddoek en moeder had haar gezicht op haar ogen na bedekt. Maar ze wilden graag met José op de foto. Heel bijzonder want normaal gesproken is dat voor vrouwen hier taboe, zeker als een vreemde kerel ze fotografeert.

Hierna vervolgende we onze weg naar de tombe van Job. Job is de profeet uit de bijbel, die een reeks rampen overleefde die door God waren ontworpen om zijn gehoorzaamheid en geloof te testen. Job wordt ook door de Islam als heilige wordt beschouwd. Hij ligt kennelijk hier in Oman begraven.

Tijdens het volgen van een mooie route door de bergen er naar toe zag ik weer een kameleon op de weg. Dat is in een paar dagen al de derde. Kennelijk stikt het hier van deze beesten. Deze rende ook terug naar de struik waar hij uit was gekomen en verborg zich daar. Maar toen ik om de struik liep zag ik het dier zitten in een holte van de boom en juist op die plek waren niet al te veel dorens. Nu lukte het om hem te pakken te krijgen voor een fotoshoot. Daarna hebben we hem weer netjes in zijn struik terug gezet.

Na dat tweede kameleon avontuur vonden we de tombe redelijk gemakkelijk. Er was een parkje omheen met een poort. Het is vandaag vrijdag, de rustdag en de dag om te bidden voor de moslims. Hier bij deze tombe was het behoorlijk druk. Voor de poort was een kraampje waar fruit werd verkocht. We kleedden ons naar behoren en gingen ook door de poort. Na een slinger paadje kwamen we uit bij een enigszins vervallen gebouwtje met een koepeltje. Het gebouw was vanbinnen vrijwel leeg. In het midden van de ruimte was een zeker drie meter lang kleed gedrapeerd over een object dat een beide uiteinde een verhoging had. Het kleed was fel groen met aan weerskanten een brede rode band. In de ruimte achter dat met een kleed bedekte object waren een aantal Omani in volle devotie aan het bidden. Ik heb die biddende mannen natuurlijk niet gefotografeerd. Ik was bang dat ze dat niet erg op prijs zouden stellen. Dit was wel een bijzondere ervaring.

Na de tombe zijn we terug naar de hoofdweg gereden. Maar voor dat we daar waren werd de weg helemaal geblokkeerd door een enorme kudde dromedarissen. Die beesten werden door herders verder gedreven over de weg. Er was geen doorkomen aan. Ik ben uit de auto gesprongen en heb de kudde hardlopend ingehaald om ze van voren en voorbijlopend te kunnen filmen.

Na dit volgende avontuur zijn we met een boog door de bergen weer terug gereden naar Salalah.

Vanavond hebben we in Salalah op een terras op de weg langs de zee gegeten. Die weg stond helemaal dicht geparkeerd door lokale mensen die in het donker nog op het strand waren of langs de vele tientallen kraampjes flaneerden die daar waren. Wij hebben voor de afwisseling een westerse maaltijd gehad, biefstuk met champignonsaus met aardappelpuree en gemixte groente met een groene salade. Maar de biefstuk was wel lekker pittig oosters gekruid. Het smaakte weer lekker.