Donderdag 12 juni

Donderdag 12 juni – Vanmorgen zijn we naar Cetinje gegaan. Deze stad werd in 1878 de hoofdstad van het onafhankelijke Montenegro. Na de tweede wereldoorlog, in 1946, werd de hoofdstad echter verplaatst van Cetinje naar Podgorica. We hebben in het stadje wat rondgewandeld en we hebben er de Castle Church en het Cetinje klooster bekeken. In het klooster was een heel mooi beschilderde kleine kapel. We hebben er ook wat door de rustige autovrije binnenstad gewandeld en twee keer cappuccino gedronken op het .Koning Nicholas-plein.

Daarna zijn we weer door de bergen en het prachtige Lovćen Nationaal Park richting Kotor gereden. We hadden voor het eerste deel een andere route als gisteren. We stopten in een beschaduwd zijstraatje om daar onze boterhammen op te eten. We stonden naast een kerkje en een oud, slecht onderhouden, kerkhofje. Ik ben daar ingelopen omdat je op dergelijke plaatsen wel eens beestjes kunt vinden. En ook hier was het raak. Ik zag een mooie groene Oostelijke smaragdhagedis met een blauwe keel op een van de graven zitten en hij bleef netjes stil zitten voor wat foto’s.

Op weg naar de kust hadden we nog een aanvaring met een stel motorrijders. Die reden achter ons op een heel smal kronkelweggetje. De voorste haalde ons ergens in (waar het eigenlijk niet kon maar hij wrong zich langs ons). Daarna bleef hij een tijdje voor ons rijden en remde toen zo maar plotseling heel hard. Ik schrok me een hoedje en moest ook flink remmen om een aanrijding te voorkomen. Ik toeterde en gebaarde dat hij door moest rijden. Dat deed hij ook maar een stukje verder remde hij weer plotseling en moest ik ook weer in de ankers. Nu werd mij duidelijk wat zijn bedoeling was. Hij wilde mij dwingen om zijn maten voorbij te laten zodat ze weer als idioten verder konden scheuren. En dat heb ook maar gedaan. Toen ze ons voorbij waren kregen we ook nog een opgestoken middenvinger.

Weer terug aan de kust zijn we verder langs de baai naar Perast gereden. Dat is een schilderachtig vissersdorpje dat iets rustiger is dan het toeristische Kotor vlakbij. Perast staat vooral bekend om de talloze paleizen die hier door rijke families werden opgetrokken aan de waterkant. Maar ook hier wordt het straatbeeld natuurlijk helaas bepaald door horeca en souvenir winkeltjes.

We hebben hier weer even rondgewandeld en toen zijn we met een bootje naar een kunstmatig eiland vlak voor de kust gevaren. Op dat eilandje staat de Onze Lieve Vrouw van de Rotsen kerk. Dat heeft een mooi beschilderd interieur. Daarna namen we de boottaxi weer terug naar het vaste land.

Van Perast uit zijn we weer naar ons hotel gereden door de gebruikelijke file.

Vanavond zijn we weer naar de Pizzeria geweest, Joséhad gegrilde kippenborst lapjes met frietjes en ik had Ćevapčići, wel 10 stuks, ook met frietjes en we hadden een gemengde salade.