Woensdag 26 oktober 2022

Woensdag 26 oktober 2022

We hebben weer een goed gevulde dag gehad.

We zijn eerst naar Mirbat gereden. Dat ligt zo’n 40 km naar het oosten langs de kust. Net voor Mirbat is een witgekalkte tombe van Mohammed Bin Ali. Hij was een gerespecteerde religieuze Islamitische leider die stierf in 1161. Er is een groot Islamitisch kerkhof rond het graf. Daarna zijn we verder het dorp ingereden en daar zagen we een klein kasteeltje. Dat hebben we ook bezocht.

Na het kasteel ben ik even het strand opgelopen want daar zaten duizenden meeuwen in een lange baan langs de waterlijn. Er zitten hier ook veel heel donker grijs-bruine meeuwen met een witte buik en een witte nek en die hebben een rood puntje aan hen gele snavel. Dat zijn Hemprichs Meeuwen (Ichthyaetus hemprichii). De andere meeuwen zijn Kleine Mantelmeeuwen (Larus fuscus). Die hebben we bij ons ook.

Even later vonden we een koffietentje met een tafeltje binnen. Daar heb ik koffie gepakt en José een verse fruitsap van mango en sinaasappel.

We hebben hier al veel vaker gezien dat mensen die iets bij een koffietentje of restaurant bestellen om mee te nemen in hun auto blijven zitten. Ze tuten dan een keer en dan komt er personeel van het tentje of het restaurant naar de auto om de bestelling op te nemen. Als dat klaar is wordt het naar de auto gebracht en er wordt afgerekend. Dat gebeurde bij ons koffietentje ook. Maar toen de man in de auto zag dat er buitenlanders in het tentje zaten kwam hij naar binnen om een praatje met ons te maken. Hij was heel vriendelijk. We hebben het over het weer gehad en het opwarmende klimaat. Vervolgens vertelde hij dat er over het opwarmende weer ook iets in de Koran staat. Toen hij vertrok stond hij er op dat hij onze drankjes wilde betalen. Al weer zo’n bijzonder moment hier. Onze opvatting over moslims wordt hier in Oman iedere dag op heen heel positieve manier bijgesteld. Wat zijn het hier allemaal ontzettend aardige en lieve mensen. En de koffie smaakte ook heerlijk. Er zat een beetje een chocolade smaakje aan. Echt een van de lekkerste kopjes koffie dat ik ooit heb gehad.

Vanuit Mirbat zijn we de bergen ingereden. Onze eerste stop daar was een plek waar Baobab bomen groeien. Dat is de enige plaats in Oman waar deze bomen in het wild voorkomen. Je komt daar bij een parkeerplaatsje en dan kun je nog over een paadje naar beneden lopen naar een waterloopje. Meteen toen we dat paadje opliepen zag ik een beest over de grond kruipen en BINGO!!!, het was een Arabische kameleon (Chamaeleo arabicus).

Na dit kameleon avontuur zijn we verder naar beneden gelopen naar het watertje. Daar zag ik weer een mini gekko op een rots in de schaduw zitten. Ik den dat het een Carter's rots gecko (Pristurus carteri) was.

We vervolgende onze weg naar het Tawi Atair Sinkhole. Dat is een van de grootste zinkgaten ter wereld. Het is mogelijk gevormd na het instorten van het bestaande dak van een grot. Het is 211 meter diep. Daar hebben we in de schaduw van een tamarinde boom onze boterhammen opgegeten.

De volgende halte was Wadi Darbat. Daar is een flinke rivier die het hele jaar water voert. We hebben eerst wat gedronken op een terras aan de rand van de wadi. Bij de ingang naar dat terras zag ik een glanzend zwarte spreeuw met een roetsbruine streep over zijn vleugels. Dat was een Tristrams Spreeuw (Onychognathus tristramii). We zagen er ook een klein vogeltje met een zwart-wit gestreept kopje. Dat was een Zevenstrepengors (Emberiza tahapisi).

Daarna zijn we naar de watervallen gegaan. Er is daar een meer waar van alle kanten water in komt gestort met watervallen. Het is echt een prachtig gezicht. Er waren daar wat Omaanse mannen en vrouwen van de mooie natuur aan het genieten. Ze droegen allemaal een gewaad. Toen ik een deel van de watervallen wilde fotograferen waar de mannen ook stonden vroegen er twee of ik een foto van hun wilde maken. Ik dat eerst dat ze bedoelde met hun eigen camera of mobieltje maar ze bedoelden dat ik dat met mijn camera deed. Ze vonden het gewoon leuk om door een toerist gefotografeerd te worden. Daarna bedankten ze en kreeg ik van een van hen een hand. Weer een bijzondere ervaring.

Weer op weg zijn we bergafwaarts gereden want daar is nog een hoge waterval die uit de wadi stroomt. We vonden een paadje langs de rivier en we dachten dat we bij de waterval uit konden komen. Het paadje werd omzoomd door dichte begroeiing en was erg rotsig. Plotseling zag ik weer een hagedis. Dit keer was het een bloedzuiger agame (Calotes versicolor). Een oude bekende van ons die we al vaker hebben gezien in het verre oosten. Maar het paadje werd steeds slechter en we zagen dat we niet verder konden. We hebben wel het bovenste en onderste gedeelte van de waterval gezien. Langs het pad waren enorme spinnenwebben met daarin enorme handgrote spinnen. Als je heel goed keek zag je in bijna ieder web ook een heel klein mini spinnetje zitten. Ik denk dat dat de mannetjes waren. Deze spinnen hebben de mooie naam weelderige gouden orb weefspin (Trichonephila sumptuosa).

We zagen ook nog een tuinfluiter (Sylvia borin) voordat we weer huiswaarts keerden.

We hebben vanavond weer in de stad gegeten. Op een terrasje langs de straat. José zag vanuit de auto dat ze daar giros aan het spit hadden. Dus nam José ook giros en ik heb een heerlijke rundshamburger gegeten. Het was daar druk met eters en afhalers (vanuit de auto), en dat waren allemaal locals.