9 november 2016

De route tussen Calvinia en Augrabies Falls is ongeveer 450 km. Het werd onderweg steeds droger en platter. De bergen maakten plaats voor een ligt golvend en erg keiig landschap. Overal in het landschap verspreid lagen steenhopen van zwartgeblakerde keien waarvan het leek of die met een reuzenvrachtwagen daar waren gestort.
Onderweg was weer een ongeluk gebeurd. Een vrachtwagen, geladen met hooibalen, was van de weg geraakt en lag op zijn kant in de berm. Hoe dat is gebeurd is onduidelijk. De wegen zijn hier tientallen kilometers lang recht vooruit en er is bijna geen verkeer. Ik denk dat de chauffeur in slaap is gesukkeld.
We zijn in Brandvlei gestopt voor een kop cappuccino. In de tuin van het restaurant waar we zaten hingen weversnesten aan de takken van de bomen. We zagen ook een paar van deze vogels. Fel geel met een zwarte kop.
Brandvlei is een erg desolaat plaatsje met verspreid liggende huisjes in een erg zanderige omgeving.
Na de koffie zijn we weer verder gereden over de R27. Op een gegeven moment zag José een enorme roofvogel op een stroompaal naast de weg zitten. Toen we stopten en terug reden bleef hij (of zij) gewoon zitten te poseren voor de foto’s.
Weer verder zagen we opnieuw weversnesten. Nu waren het enorme bouwsels die door een hele kolonie wevervogels samen wordt gemaakt. Deze soort wevervogels waren meer getekend als een mus maar wel met een zwart kopje.
We hebben onze boterham opgegeten op een stopplaats langs de weg toen we Keimoes binnen reden. Keimoes ligt aan de Oranjerivier en het landschap was hier dan ook enorm groen. Er wordt met het water van de rivier veel geïrrigeerd zodat er landbouw mogelijk is. Er zijn vooral veel wijnvelden. Na de lunchpauze hebben we maar weer volgetankt want je weet nooit wanneer je het volgende tankstation tegen komt.
Hierna volgden we de Oranjerivier nog ongeveer 60 km tot Augrabies National Park. Wij hebben hier een chalet in het park vlak bij de waterval. Het lijkt een gloednieuw huisje dat heel ruim en netjes is van binnen.
Nadat we ons geïnstalleerd hadden zijn we natuurlijk naar de waterval gaan kijken. Die stort hier 60 meter naar beneden in een canon die 27 km lang is. Maar de waterval viel een beetje tegen want het heeft hier al heel lang niet meer geregend. We hebben van verschillende uitkijkpunten gekeken. Op en rond die platforms krioelde het van de platysaurusen. Op enkele platforms moest je gewoon opletten dat je er niet op ging staan. De vrouwtjes waren grijs met wat strepen op de rug maar de mannetjes leken wel door een aantal verfpotten te hebben gewandeld. De kop was donker paarsblauw. Dat ging op de rug over en valer blauw en de staart was licht grijs. De voorpoten waren felgeel en de achterpoten fel oranje. Verder hebben we hier ook weer wat klipdassen gezien.
Toen we terug naar ons chalet liepen zagen we ook heel veel verschillende vogels.
Het was vandaag een erg hete en zonnige dag. Zodoende ging José nog even zwemmen in het zwembad vlak bij ons huisje.
Vanavond hebben we in het restaurant van de lodge gegeten. José een biefstukje en ik een soort hachee van kuduvlees. Het smaakte weer voortreffelijk.