27 november 2016

27 november 2016

Het lekke banden festival is begonnen. We zijn helemaal door Namibië gereden zonder een mankement aan de auto maar terug in Zuid Afrika lukte het ons vandaag om voor de tweede dag op rij een lekke band te rijden.
We hebben vandaag, op advies van de eigenaar van Thee Longhouse in Clanwilliam, niet de korte route via de snelweg genomen maar we zijn door de Cederbergen gereden. En dat was inderdaad een hele mooie route. Het zou ook maar twee uurtjes langer rijden zijn, maar dat klopte niet helemaal. We waren vanmiddag pas om half 6 in Stellenbosch.
De route door het Cedergebergte was helemaal onverhard. En de weg was niet zo geweldig dus het schoot niet op. Er zijn hier op verschillende plaatsen rotsschilderingen te zien. Bij de ingang van het Cerderbergen park moesten we een permit kopen en daar kregen we een code voor het slot van het hek naar een van de rotstekeningen sites. Op de route door het gebergte hebben we verschillende agamen op de rotsen langs de weg gezien.
Na het kopen van de permit liep de weg omhoog naar een hoge bergpas. Daarna reden we langs verschillende wijnboerderijen. Toen we er eentje passeerden gaf het display in de auto weer aan dat de bandenspanning van een band te laag was. Dit keer was het de rechter achter band. En de spanning bleef zakken dus die was kapot. We zijn toen het wijnbedrijf op gereden om een schaduwplekje te zoeken om de band te verwisselen. Maar wonderwel hadden ze daar een werkplaats waar ze ook banden konden repareren. Dus dat hebben we uiteraard laten doen. Voor het schrikbarende bedrag van 25 rand ofwel ongeveer 1 euro 65. We hebben de jongen die ons geholpen had maar weer een “flinke” fooi van 1 euro 30 (20 rand) gegeven en ook hij glimlachte van oor tot oor. Zo’n bedrag is voor deze mensen kennelijk bijna een dag salaris.
Ongeveer 40 km na de pas kwamen we aan het hek van de rotstekeningen site. Daar moesten we nog een stukje lopen. We kwamen bij een hoge rotsformatie met een grote overhangende rots die zo een soort afdak dan wel een halve grot vormde. We moesten een beetje klimmen en klauteren om erbij te komen en toen stonden we voor een tekening van een groep menselijke figuren naast een groep olifanten. Die tekening was met een soort rode oker op de rots aangebracht en zag er opvallend nieuw uit. Maar uit onderzoek is gebleken dat deze tekeningen waarschijnlijk meer dan 1000 jaar oud zijn.
Een stukje verder was een heel woest rotsenlandschap met verschillende grotten en kleinere en grotere arches. Hier zagen we ook een paar pikzwarte gordelstaart hagedissen op de rotsen zitten. Ze zaten wel in de schaduw onder de arches.
Daarna zijn we weer verder gereden tot we een plekje in de schaduw vonden om onze boterhammen op te eten. Daar schuin tegenover was een soort restaurantje en daar hebben we gevraagd of we wel op de juiste weg naar Stellenbosch zaten want dat stond daar nergens aangegeven. Maar gelukkig zaten we nog goed.
En nadat we weer over een pas waren gereden kwamen we weer op de harde weg uit.
De weg voerde verder door verschillende stadjes en weer over een hoge bergpas tot we laat in de middag in Stellenbosch aankwamen. Maar omdat we nu anders deze stad binnen kwamen als op mijn routebeschrijving konden we het Onze Rust Guesthouse niet vinden. Gelukkig hebben wij een Helmondse mond en we hebben de weg gevraagd aan een man die juist met zijn auto weg wilde rijden. En hij kende het adres en wees ons in de juiste richting. Daarna reden we de juiste afslag nog een keer voorbij maar toen vonden we het toch.
Na alle prachtige en ruime accommodaties die we de hele vakantie hebben gehad viel onze kamer hier een beetje tegen. Die is aan de kleine kant en we hebben geen koelkastje. Maar goed, we overleven het wel.
We zijn vanavond gaan eten bij Spier wijnbedrijf. Dat ligt een paar km buiten de stad. We hebben daar van het buffet gegeten en het smaakte best wel lekker.