15 november 2016

De langste reisdag is achter de rug. We zijn vandaag van Windhoek naar de Etosha Mokuti lodge gereden. We zitten hier maar 100 meter van de westelijke ingang van Etosha national Park. Omdat we vandaag zo'n lange reisdag hadden zijn we vroeg op pad gegaan. Na 65 km kwamen we door Okahandjo. Daar was langs de een houtsnijmarkt. Daar hebben we enkele souvenirs gekocht.
Daarna zagen we borden langs de weg overstekend wild. En jawel hoor. De rest van de route zagen we steeds weer wrattenzwijnen en groepjes bavianen vlak langs de weg. En dat werd aangevuld met koeien, paarden, ezels, geiten en schapen.
Toen we Tsumeb voorbij waren kwamen we langs Lake Otjikoto. Daar zijn we gestopt en toen zagen we dat het een mooie plek was om te lunchen. We werden er door de locals ontvangen met zang en dans. Het meer heeft een bijzondere historie. Toen Zuid Afrika in 1914 het toenmalige Zuidwest Afrika binnenviel hebben de terug trekkende Duitse soldaten hun geweren en munitie in het meer gegooid.
Toen we daar lekker in de schaduw zaten te lunchen zag José dat enkele kinderen wel heel smachtend naar ons stonden te kijken. Ze wenkte ze en meteen kwam de hele bende om onze tafel staan. José heeft toen voor al die kinderen een boterham met jam gemaakt en dat ging er wel in.
Daarna ging de rit verder voor de laatste etappe van een kleine 100 km.
De Mokuti lodge ligt in een grote tuin waar de kamers in verspreid liggen.
Toen we ons geïnstalleerd hebben zijn we wat rond gaan kijken. Hier in de tuin zie je al van alles. Wrattenzwijnen lopen overal rond. En er woont hier een grote groep mangoesten in de tuin. En overalwippen grijze grondeekhoorns rond. Die lopen bijna je kamer in als je de deur niet dicht houd.
Er zitten ook veel vogels, we hebben b.v. al een aparte specht gezien en een neushoornvogel. En als toetje loopt er ook nog een antilope door de tuin.
Het eten vanavond was een saladebuffet en een braai met allerhande vleessoorten. We zijn weer niets te kort gekomen.