Zondag 22 juni

Zondag 22 juni – Vandaag stonden de Krka watervallen op het programma. We moesten ongeveer een uurtje rijden om bij de Lozovac hoofdingang te komen. Hier bij deze ingang zijn watervallen met de naam Skradinski Buk. Ik had online tickets gekocht maar daar moest ik een app voor downloaden op mijn telefoon. In die app kon ik dan die tickets openen, ook als ik niet online ben. Ik heb dat gisteren avond nog geprobeerd en toen ging het prima. Nu we bij de kassa stonden wilde dat PDF bestand van die tickets maar niet openen. Maar gelukkig, na tig keer proberen, opende het bestand plotseling en konden we in de bus stappen die ons naar het begin van de wandelroute bracht. Daar beneden liepen we over een plankier pad door de natuur. Overal klaterde water maar het was er ook ontzettend druk. Zeker het eerste stuk konden we alleen maar in de file mee schuifelen. Halfweg de wandelroute vielen er wat gaten tussen de kudde mensen en werd het iets rustiger. En pas aan het einde kwamen we bij de hoofdwaterval, de Skradinski Buk. Die is maar liefst 100 m breed en 42 m hoog, waarbij het water in 5 trappen naar beneden valt.

Omdat we niet zeker wisten of we de tickets weer moesten laten zien om weer met de bus naar de uitgang te kunnen probeerde ik dat PDF bestand in de app weer te openen maar wat ik ook probeerde, het lukte niet meer. Gelukkig vroeg de buschauffeur niet naar tickets en konden we weer mee naar boven. Dat scheelde ons een kilometer of 4 bergop lopen.

In het Krka National Park ligt een langgerekt meren gebied. In een van die meren is een eilandje met een klooster er op. We zijn naar een uitzichtpunt gereden met uitzicht op dat eilandje met het Visovac klooster en daar hebben we onze boterhammen opgegeten. Daarna wilden we eigenlijk nog naar de Roški Slap waterval en de Manojlovački slapovi waterval die ergens anders in het nationaal park liggen maar zonder die tickets konden we daar niet naar binnen.

Op de weg terug naar Knin zagen we een bordje naar de Vidicovac Bilušića Buk waterval. We zijn dat weggetje ingereden in de hoop dat we daar zonder ticket konden gaan kijken, en dat was ook zo. Meteen toen we de auto hadden geparkeerd zagen we weer een hagedis. Ik denk dat dit een Dalmatische muurhagedis was. We moesten een steil stenig pad zo’n 400 meter naar beneden volgen. Bij het begin van dat pad lagen een stel lange stevige stokken en die hebben we ieder een gepakt om het naar beneden lopen te vergemakkelijken. Daar kwamen we weer bij water uit en daar klaterde een 22 meter hoge waterval naar beneden.

Terug in Knin hebben we voor het eten gereserveerd bij een Bistro en daarna hebben we op een terras nog wat gedronken.

Bij ons hotel zagen we opnieuw een Dalmatische muurhagedis over het terras lopen. Dit was een drachtig vrouwtje.

Vanavond zijn we dus naar de S'jela bistro gegaan. Daar hebben we lekker buiten op het terras zitten eten. José had een pulled pork hamburger en ik had risotto met garnalen en het smaakte heerlijk.